Een van de stakers is Muriel Fukkink, orthopedagoog en al 22 jaar werkzaam in de jeugdzorg. ‘Ik staak omdat ik niet langer wil werken in een systeem dat niet functioneert. Ik word in mijn dagelijks werk geconfronteerd met jongeren die in gesloten instellingen worden geplaatst nadat ze te lang hebben moeten wachten op lichtere hulp. Vervolgens komt het ook voor dat ze niet kunnen doorstormen naar lichtere jeugdzorgvormen. Er is gewoon te weinig hulpverlening beschikbaar.’

Ziekteverzuim

De staking raakt ook de cliënten van Fukkink. ‘Ik werk niet op een crisisdienst en ik ben geen gezinsvoogd, maar mijn cliënten – die vaak al op de wachtlijst hebben gestaan – moeten wel nog een dag langer wachten op hulp. Maar je moet je realiseren dat een groot deel van mijn collega’s ziek is en we te maken hebben met een hoog verloop in deze sector. Dat heeft een grotere impact dan één dag staken.’

Ultimatum

De vakbonden voeren al drie jaar actie voor meer geld voor de sector. Dit voorjaar schreven ze een ultimatum uit: als het kabinet niet voor 1 juni 750 miljoen zou uittrekken voor de sector zouden ze gaan staken. Het kabinet begrootte in mei 420 miljoen euro extra voor dit jaar. In 2020 en 2021 komt er elk jaar nog 300 miljoen bij. Dit was volgens de vakbonden ‘een druppel op de gloeiende plaat’. Zij eisen in totaal 950 miljoen euro. Bovenop de eerder genoemde 750  miljoen voor de zorg en de vermindering van de administratiedruk, is er volgens de vakbonden ook nog 200 miljoen euro voor ‘fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden’.

Tevreden

‘We zijn tevreden met vandaag. Het was behoorlijk druk’, zegt een woordvoerder van de FNV. ‘Er waren vooral jeugdzorgmedewerkers die onder de jeugdzorg cao vallen, maar ook professionals uit de jeugd-ggz en medewerkers van de gemeente zoals uit wijkteams of jeugdconsulenten.’

Rep en roer

Tijdens de staking is het ultimatum overhandigd aan Hugo de Jonge, minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS). ‘We eisen dat hij voor prinsjesdag de portemonnee trekt’, zegt de woordvoerder van FNV. ‘Kinderen, gezinnen en jeugdzorgwerkers vallen om. Iedereen in de sector ziet de problemen: werknemers, werkgevers, kinderrechters, de kinderombudsman. Het hele veld is in rep en roer behalve Hugo de Jonge. Hij kan niet langer zijn ogen sluiten voor de problemen.’

De Jonge op podium

‘Maar de Jonge stond deze keer wel op het podium’, zegt Fukkink hoopvol. ‘Eerdere acties hebben we hem niet gezien. Hij heeft inmiddels zich gecommitteerd aan het beleggen van schrapsessies tegen de administratieve werkdruk die is ontstaan door de transitie. Nu voegde hij eraan toe dat de marktwerking in de zorg niet goed werkt. Daarmee keert hij zich in feite tegen zijn eigen beleid. Nu moet hij nog met het geld over de brug komen.’