Samen op de Marokkaanse boot varen is voor mij samenwerken en zichtbaar zijn. De meevarenden vormen een prachtig bont gezelschap van buurtbewoners: lesbisch, homo, hetero, biseksueel, transgender, queer. Ik zie mijn buurtvrouw, de lokale kroegbaas, vrienden. Ik zie ook de maatschappelijke werkers, opbouwwerkers, hulp- en zorgverleners, de samenlevingsopbouwwerker. En uiteraard ontbreken de wijkagent en de ambtenaar niet. Hier op de boot streven wij samen naar actieve burgerinzet, vrijheid, gelijkheid en veiligheid voor iedereen in onze buurt, ongeacht sociaal, etnische of religieuze achtergrond of seksuele voorkeur.

En ik denk: is dit niet het ideale sociale wijkteam? De Marokkaanse boot als icoon van een wijkaanpak waarin professionals én burgers samenwerken aan een sociaal veiligheidsvraagstuk van deze tijd: het recht om als LHBT veilig in je eigen wijk te wonen!

Helaas staan seksuele voorkeur en gender­identiteit allerminst vanzelfsprekend op de agenda van zorg- en welzijnverleners, actieve burgers en ambtenaren. Gemeenten en zorg- en welzijnsaanbieders, laat staan bewoners, weten vaak niet hoeveel LHBT’s er in hun gebied leven. Zoals mijn collega Judith Schuyf het treffend formuleert: ‘LHBT’s wonen niet in hun wijk’. Buren mogen niet weten dat  hun buren lesbisch, homoseksueel, biseksueel of transgender zijn. Zij vrezen namelijk voor hun veiligheid, bijvoorbeeld in achterstandswijken. En dat geldt in het bijzonder voor Marokaans-Nederlandse LHBT’s in hun eigen gemeenschap.

Hoe zorg je dat je de boot van LHBT-emancipatie niet mist? Hoe zorg je voor gedeelde gevoeligheid en aandacht voor LHBT-bewoners en hun problematiek? Vaar mee op de Marokkaanse boot: een vliegwiel voor het sociale wijkteam!

Mellouki Cadat, senior adviseur bij MOVISIE