Ik droom van een land waar we het net zo goed hebben als nu in 2013. En bereid zijn te zorgen voor hen die de boot missen of hebben gemist.
Ik droom van een land waar we leren tevreden te zijn met wat we hebben en wie we zijn. Minder foeteren en kankeren op elkaar.
Ik droom van een land met burgers die tolerant zijn naar elkaar. Die eerst naar het hele verhaal van de ander luistern en dan pas oordelen.
Ik droom van een land waar meningsverschillen mogen bestaan en worden gerespecteerd. Waar de vuist een hand wordt.
Ik droom van een land waar een ieder die hier woont Nederlander is en mag zijn. Dat bevolkingsgroepen niet meer worden gedemoniseerd.
Ik droom van een land waar voor iedereen zorg en aandacht is. Waarbij niet het systeem of geld de maat is, maar de mens.
Ik droom van een land als onderdeel van een vredig Europa. Zonder populistische en nationalistische sentimenten.
Ik droom van een land dat de jeugd erkent als het goud voor de toekomst. Dat geïnvesteerd wordt in het onderwijs en hun welzijn.
Ik droom van een land dat zorgt voor haar ouderen. Zorg door familie, vrienden, buren en waar nodig, op basis van solidariteit, de overheid.
Ik droom van een land dat al haar zieken geneest en/of verzorgt.
Ik droom van een land met een menselijke maat. Eenvoudig, duidelijk, ontdaan van kostbare bureaucratie.
Ik droom van een land waar het gezonde verstand regeert. Waar niet de incidenten leidend zijn en het verhaal eerlijk wordt verteld.

Dus.

Onze kop niet op hol laten jagen door populistische politici, mediageile pseudowetenschappers, hijgende platte journalisten en meer van die types die dagelijks het gelijk bevestigen van die intolerante, zuigende, zeikende, egoïstische burgers. Afgelopen met dat ikke, ikke, ikke en dat vingertje wijzen naar anderen. De sukkels snappen niet dat we iedereen in dit land keihard nodig hebben om het op termijn draaiende te houden. Wat moeten we met de media die elk incident buitenproportioneel weet op te blazen waarop politici, bestuurders en directies pardoes gestrest en angstig reageren door er maar weer bureaucratie tegen aan te smijten. Oh als mijn paadje maar schoon is. Wat moeten we met dat marktdenken in gezondheidszorg, zorg en welzijn. Het verschraalt de menselijke verhoudingen en levert geen cent op. Vertrouwen moet regeren in plaats van wantrouwen. Dan kunnen we besparen.

Laten we meer om ons heen kijken in Europa en leren van anderen in plaats van ons superieur te achten als land. Samengevat is mijn droom voor ons land: dat het bestaat uit verstandige mensen met oog en gevoel voor de ander, met een glimlach op de lippen.