Het zwart-witte bordje boven de voordeur verkondigt in sierlijke letters Het Dagelijks Bestaan. In de voormalige autogarage wordt niet meer aan auto’s gesleuteld, maar sleutelt een groep van vijftien jongeren aan zichzelf door het volgen van een leer- en ervaringstraject.
In de centrale ruimte is de groep net begonnen met het dagelijkse kringgesprek. De van oorsprong Belgische An de Cock (47) praat met passie over de droom die ze samen met haar man Karel Overbeek (48) tot leven heeft gewekt. De woningbouwvereniging bood hen vier jaar geleden een voormalig garagepand aan nabij het centrum van Zutphen.Wat het echtpaar aantrof, was niet meer dan vier muren, maar precies wat ze zochten. ‘Een spannende plek. Het was kinderboekenschrijver Guus Kuyer die ooit zei: jonge mensen horen thuis op de boerderij, in een tent of laboratorium, toch stoppen we hen in grijze leerfabrieken. Hier konden de jongeren op allerlei manieren aan de slag. Alles wat je ziet, is samen met de jongeren opgebouwd tot wat het nu is. Onder begeleiding van vakmensen zijn de muren gestuct of betegeld, is elektriciteit en verwarming aangelegd, geschilderd en de tuin ingericht.’
Fragiel netwerk
Vanuit hun twintig jaar ervaring in het onderwijs, hij als kunstdocent en zij als gegradueerde in de orthopedagogie, viel het An de Cock en Karel Overbeek op dat een groeiende groep jongeren geen aansluiting meer kon vinden bij het reguliere onderwijs. ‘De grootschaligheid, gebrek aan persoonlijk contact en de overwegend cognitieve wijze van lesgeven, daar kan niet elk kind mee uit de voeten. Sommigen raken gedemotiveerd, spijbelen en komen vervolgens helemaal niet meer opdagen. Die groep komt bij ons terecht. Dat zijn niet alleen jongeren met gedragsproblemen, maar vooral gevoelige jongeren die op een of andere manier overbelast zijn. In de afgelopen twintig jaar is de sociale omgeving van de jeugd sterk veranderd. De binding met een buurt of kerk is in onze individualistische maatschappij grotendeels verdwenen. Behalve op school komen kinderen weinig in contact met andere milieus. Ook de toename van eenoudergezinnen speelt een rol. Het sociale netwerk van kinderen kan heel fragiel zijn.’
Lees verder in Zorg + Welzijn Magazine nr 12, december 2011.
