Voor je deze column verder gaat lezen wil ik je even vragen om een eenzaam persoon in gedachten te nemen. Ik ben wel benieuwd wie er dan bij je opkomt? Een oudere die weinig mensen meer om zich heen heeft, hele dagen alleen thuis zit en soms dagen niemand spreekt? Of krijg jij een ander beeld voor ogen?

Ik hoop eerlijk gezegd van wel. En eigenlijk wil ik nog liever dat je je helemaal geen vast beeld kunt vormen. Want eenzaamheid is er in vele kleuren. En vraagt dus ook om een veelkleurige aanpak.

Van 29 september t/m 9 oktober is er de Week tegen Eenzaamheid, die we in mijn woon-en werkplaats de Week van Ontmoeting noemen, maar dat terzijde.

Voor wie doe je het?

Misschien organiseer jij ook wel een activiteit in deze week. Op wie richt je je daarbij? Is dat alleen die oudere die de hele week bijna niemand ziet? Of ook die jongere die eenzaam is, de opvoeder die geen mensen om zich heen heeft die snappen waar ze met haar zorgintensieve kind doorheen gaat? Of diegene die een geliefde moet missen, die verlegen man die wel bij een groep zou willen horen, maar niet durft? Die vrouw die op het werk de aansluiting met collega’s mist. Of degene die iets heeft meegemaakt waar hij of zij niet met anderen over durft te praten? De mens met een beperking die soms zoveel moet overwinnen om mee te kunnen doen? Mensen die zich eenzaam voelen in hun relatie? Mensen die door hun geldzorgen aan veel dingen niet mee kunnen doen? En wat te denken van mensen die verdwaald raken in allerlei systemen, denk maar eens aan de toeslagenaffaire.

Kortom: dé eenzame mens bestaat niet. Dus ook niet dé oplossing voor eenzaamheid.

Voor elk wat wils

Jannie wil graag naar een plek waar zij andere mensen kan ontmoeten. Kelsey zou graag eens thuis bezoek krijgen. Voor de ouder met een zorgintensief kind kan een contactgroep belangrijk zijn. En alleen al een Whatsappgroep blijkt het gevoel van eenzaamheid als opvoeder te kunnen verlichten. “Gewoon dat ik weet dat ik ergens mijn verhaal kan neerleggen als ik er even doorheen zit of als ik even een praktische vraag heb.” aldus een ouder uit zo’n contactgroep.

Denk voor je doet

Mijn oproep hier is dan ook vooral: denk eens goed na over wat je organiseert op het gebied van eenzaamheid. Ga niet gelijk aan het regelen en organiseren. Ga eerst eens rustig zitten en ga in gesprek met verschillende mensen over wat er nodig is in jouw omgeving.

Bereik je met jouw idee de mensen die je wil bereiken? Of doe je meer van hetzelfde voor de mensen die ook al op andere plekken komen?

Zorg vooral ook dat je opvolging kunt geven aan contacten die tijdens een activiteit ontstaan. Want als iemand al zijn moed bij elkaar heeft geraapt om naar de speciaal voor de Week tegen Eenzaamheid georganiseerde activiteit te komen wil dat nog niet zeggen dat hij of zij daarna ook de weg naar andere activiteiten weet te vinden. En dan kan wat een fijne ervaring had moeten worden zomaar uitmonden in een vergroot gevoel van eenzaamheid. En dat kan toch zeker niet de bedoeling zijn.

Bied dus een veelkleurige palet aan mogelijkheden als aanpak van dit veelkleurige probleem.