Als vrijwilliger van de plaatselijke welzijnsorganisatie nam ik zo'n dertig jaar geleden Stefan op sleeptouw. Een autistische jongen met wie de ouders soms geen raad wisten en voor wie isolatie de grootste bedreiging was.
Ik zette zijn technische skills samen met de nauwkeurigheid van een autist in om hem als techniekvrijwilliger (muziekapparatuur) te laten werken. Hij was zestien jaar toen hij binnenkwam en na enige tijd was hij een van onze belangrijkste vrijwilligers.
Welzijn is van oudsher vaak een kwestie van verbindingen maken tussen verschillende mensen en groepen met de vrijwillige inzet van mensen als belangrijkste ‘asset’. Dat is het concept: kiezen voor de
