Lees hier meer blogs van Dik Hooimeijer >>
Dit hoge aantal heeft iedereen in positieve zin verrast. Zowel ambtenaren als politici. Op papier leek het een groep waar je niets mee kon. Hoe kan dit resultaat dan? Het antwoord is verbijsterend simpel: aandacht!
Onze medewerkers hebben deze mensen open benaderd, niet beperkt door wet- of regelgeving, prestatiedruk, dreiging of kennis van hun achtergrond. Ze zijn met ze in gesprek gegaan en hebben geluisterd. Ze hebben deze mensen aandacht gegeven en vertrouwen. Naast het horen van wat hen is overkomen in het leven, ook gesproken over hun wensen, of misschien beter hun dromen. En die benadering werkt. En natuurlijk werkt het want wie heeft er geen behoefte aan aandacht. Dat je er bent en er mag zijn.
Voor deze groep is aandacht geen vanzelfsprekendheid. Althans, de aandacht waar ik op doel. Ze krijgen als groep wel aandacht, maar dan wel negatief. Ze misbruiken de verzorgingsstaat, zijn allochtoon, lui, agressief, dom, te beroerd om te werken verzin het maar.
Hun sociale netwerken zijn veelal mager en beperkt. Ze overleven. Het is de groep die steeds verder weg is geraakt van succes en geluk. De toverwoorden van het kabinet als het gaat om de zelfredzame burger. Ga aan de slag, neem je leven in eigen hand. De vrije wil en keuze. Doe je dat niet dan is het allemaal je eigen schuld. Prachtige woorden. Maar diezelfde woorden drijft de groep waarover ik praat steeds dieper in hun- eenzame- moeras.
Aandacht voor elkaar is niet meer zo vanzelfsprekend. De samenleving gaat sneller en sneller, we hebben het druk, moeten voldoen aan alle mogelijke ideaal beelden en vooral consumeren. De onderlinge solidariteit, zorg voor zwakkeren, staat onder druk. Er moet bezuinigd worden. De begroting is de maat.
De pilot toont aan dat het geven van menselijke aandacht, zonder verwijt, werkt. En dat die aandacht in aanzet door professionals gegeven moet worden. En dat het dan mogelijk is ze te ondersteunen in het vinden van een plek in de samenleving. En zodra ze die plek hebben gevonden, dan, en niet eerder, dan pas ontstaat voor hen de mogelijkheid omvoorzichtig zelf vorm te geven aan hun leven.
Bezuinig je op die ondersteuning dan bespaar nu een paar centen, maar gaat het je later een vermogen kosten.
Dik Hooimeijer (1954) is binnen Stichting MOOI, een welzijnsorganisatie in Den Haag en Zoetermeer, onder meer verantwoordelijk voor Marketing, Innovatie en Projecten. Sinds 1975 is hij werkzaam in de welzijnssector. Hij noemt zichzelf een absoluut welzijnsdier, maar is ook een oprecht criticaster. Naar zijn oordeel is welzijn te weinig innovatief en speelt het niet in op de tijdgeest.
Goed dat er ‘aandacht’ is voor aandacht in hulpverleningsrelaties. Het is is al langer bekend dat algemeen werkende factoren het meest effectief zijn. Aandacht is zo’n algemene, maar zwaar onderschatte factor.Maar ‘aandacht’ is niet eenvoudig, hoe gek dat ook klinkt. Zeker niet als je jaren hebt gewerkt in een systeem van protocollen en prestatiesturing. Andries Baart heeft met zijn benadering van presentie, een stevig fundament gelegd voor ‘aandacht’ en meer. Aan te bevelen.
Natuurlijk en vanzelfsprekend helpt een stuk positiefheid naar de persoon toe, die in een negatieve spiraal is terechtgekomen in de maatschappij en hulp richting hem of haar toe.
De empathie en het gevoel kan ik precies weerspiegelen van deze mensen.
Gewoonweg omdat ik zelf de weg bewandeld heb binnen sociale uitkeringen in zowel jaren `80/90 en 2010.
In die tussenliggende jaren was er geen aandacht voor de persoon in kwestie die zijn geloof verloren had op werkgebied en geluk in de maatschappij.
Geluk was de maandelijkse uitkering die gestort werd…
Vanaf het allereerste traject bij aanvraag van een uitkering, dienen instanties zich te ontfermen over de persoon in kwestie.
Op de manier die ik als weergave zie in deze Blog.
Zelf stimuleer ik jongeren en oudere personen in mijn omgeving tot een wens te komen op werk of opleidingsgebied.
In dat geval geef je aandacht aan de persoon en krijg je ook antwoord.
Antwoord waar je wat mee moet doen om de persoon in kwestie te stimuleren.
Want waar een wil is , is een weg!
Dat geldt voor elk individu op deze aardbol.
Positief benaderen, aanhoren, en zijn droom een mogelijk wending geven.
Dit maakt een persoon belangrijk binnen de maatschappij en dat is precies wat deze persoon nodig heeft om te profileren op arbeidsmarkt en vooral zich te voorzien in zijn of haar eigen levensbehoeften.
Graag nodig ik Dik Hooimeijer 3 oktober a.s. uit om tijdens de netwerkbijeenkomst van SOH Haaglanden, Businessclub voor Zorg, Welzijn & Onderwijs in de regio Haaglanden, ons hier wat meer over te vertellen. Dit keer is de locatie van de netwerkbijenkomst: Vrijwilligersorganisatie HOF in Den Haag.
Aanmelden via: http://www.sohnet.nl
De zoveelste pilot, ik hoop dat het niet bij een pilot blijft. Hier wordt bewezen dat echte aandacht en maatwerk gewoon werkt.
Nu op papier mooi verpakken en beargumenteren. Ga er mee de boer op, een van de bvs zo te lezen die werken naar 2 kanten. Doen , doen , doen en dan met mensen mensen.
He he eindelijk bewijs dat menselijk maatwerk werkt. 🙂