Kleding die je niet weg wilt doen want, wie weet, komt deze ooit nog eens van pas. Kranten en tijdschriften die nog niet naar de papierbak kunnen, want er staan interessante dingen in en binnenkort ga je ze vast lezen. Verzamelen, dingen niet kunnen weggooien, voor veel mensen is het een herkenbaar fenomeen. Heb je het dan ook over obsessief verzamelen, hoarding in het Engels geheten, dan is er een grijs gebied tussen wat normaal is en niet meer normaal .
Is er sprake van onhygiënische toestanden of komt de veiligheid in gevaar, bijvoorbeeld door loshangende elektriciteitsdraden of instortingsgevaar, dan staat al snel de politie of de GGD op de stoep. ‘Maar lang niet alle huizen zijn vervuild of onveilig’, vertelt José van Beers, sociaal verpleegkundige Specialistisch Team Woningvervuiling van de GGD Zuid- Holland-Zuid. ‘Hoarding is ook een probleem als de ruimte in huis niet meer gebruikt kan worden waarvoor ze bedoeld is. Soms hebben mensen uiteindelijk nog maar één plekje in huis over waar ze kunnen zitten. Ze kunnen niet meer eten aan tafel en niet meer slapen in hun eigen bed.’
Het lastige is dat hoarding een heel langzaam proces is waarbij mensen stapsgewijs hun eigen norm kwijtraken. ‘Deze mensen doen zichzelf en de mensen waar ze mee samenleven te kort’ vervolgt Van Beers. ‘Ze kunnen niet zonder hun spullen, maar hebben er ook last van.’
Psychiatrische aandoening
Van Beers komt via haar werk vaker in aanraking met hoarders. In vele gevallen, maar niet altijd, gaat het om ouderen die alleen wonen. Alhoewel uit onderzoek blijkt dat de aandoening vaak al op jonge leeftijd aanwezig is. Bij 70 procent zelfs al voor het twintigste levensjaar. Mensen die samenwonen, worden echter vaker gecorrigeerd door een partner die af en toe dingen weet weg te gooien. Valt zo’n partner (op latere leeftijd) door omstandigheden weg, dan gaan alle remmen los.
Lees verder in Zorg + Welzijn Magazine nr 3, maart 2012.
Mijn schoonmoeder heeft er last van en echt het hele huis staat vol. In het begin kon haar man wel ingrijpen, maar die heeft alweer 10 parkinson dus die kan het ook niet meer. Ze hebben 1 zoon die hard werkt en dus eigenlijk ook niet meer kan ingrijpen. En als we erover beginnen wordt ze boos en zegt dat t niet vol staat. Echt mensen deze vrouw is erger dan julli op tv hebben gezien. Ze verzameld geen afval ofzo. Maar wel kranten, tijdschriften, kleren en beeldjes enzo. Ook koopt ze van eten wel 5 keer hetzelfde, dat dus nooit op kan gaan want ze zijn met z’n tweeen en eten nier zoveel. Ze is bijna 70 en wij willen graag dat er hulp komt, maar heb geen idee hoe en waar. Want met iemand praten wil ze niet en iemand die ff komt opruimen laat ze niet toe. Het komt erop neer dat wij het moeten doen, maar dan hebben we oorlog en hebben we er dat voor over….kortom help!
Wij komen uit de regio amsterdam
Wij hebben in het appartementencomplex op de begane grond volgens mij ook een hoarder..
Hij verzameld alles, maar mn papier en dozen .. lijkt me niet lekker voor de brandveiligheid.
Helaas staat hij niet open voor hulp van ons, maar de rest van het appartement is ook verwaarloosd.. dat is voor de veiligheid en voor de verkoop van verschillende andere appartementen in dit blok niet fijn.. Wat kunnen we eraan doen?
Ik heb eens voor een client die ook veel verzamelde thuiszorg ingeschakeld. Eerste vier weken hebben ze puin geruimd. Bijzondere schoonmaak heet het geloof ik. Daarna wekelijks thuiszorg om het bij te houden en het weer te leren zelfstandig te doen. Daarnaast ook begeleiding vanuit GGZ voor psychiatrische problematiek.
GGD doet het ook wel eens naar mijn weten, maar ik heb daar geen ervaring mee.
Het probleem van de verzamelaars is zowel een psychische als praktische aan gelegenheid, op momenten dat men zich bewust is van het feit dat de woning vervuild, kan men er uit schaamte niet aan toekomen er iets aan te doen, en vervalt weer in de vevuiling. Vergis U niet, er zijn jonge goed opgeleide vrouwen bekend die hun huis zo hebben laten vervuilen dat de gezondheid in gevaar kwam. Breng eerst in kaart hoe groot het probleem in Nederland is, en doorbreek het taboe. Misschien kan ik helpen, mail naar smop@chello.nl.
Ik merk dat het een hot item begint te worden. Zie de tv-programma’s maar eens. Maar ik werk zelf als hulpverlener in de zorg en ken mensen die dit in het echt meemaken. Een er van is een gezin dat ik al jaren prive ken. Manlief verzamelt en zij is depressief . Twee kinderen hebben ze waarvan een met cognitieve problematiek. Niemand kon hen echt helpen. Zij loopt al jaren bij de psych en heeft gesprekken bij de huisarts. Neimand die ooit eens zei meid je moet dit of dat doen.Momenteel hebben ze, omdat ze bij St. MEE voor hun ene kind aan de bel hebben getrokken voor de cognitieve problemen, een gezinscoach die alle hulpverlening moet coordineren wat er tot nu toe op gang is gebracht. Hij gaat nu voor zijn verzamelwoede naar een GGZ instelling en praat met een psych. Maar er komt geen schot in. Dit loopt nu al maanden en wil de een een afspraak verzetten dan volgt een volgende afspraak weer een maand later. De ene gezinscoach verlaat het gezin wegens omstandigheden en er is geen nieuwe op dat moment. Het huis is er verschrikkelijk aan toe, twee opgroeiende meiden en een twee ouders die in puin leven. Hoe moeilijk is het voor hulpverlenenend Nederland om deze mensen in een kort tijsdbestek weer op orde te helpen???????? Zij zelf kunnen alleen maar de roep om hulp uiten en de hulp blijft falen………….Ik kan ze alleen maar ondersteunen in hun moeizame strijd.
Wat je er aan kunt doen staat goed aangegeven op de website van Ophrah Winfrey die samenwerkte met organizer Peter Walsch. Formulieren en how-to-do lijsten die helpen om samen met de hoarder aan de slag te gaan.
De titel van het artikel nodigde mij uit het te lezen. Helaas gaat het artikel niet in op wat je er aan kunt doen. Ik denk dat er behoefte is aan een artikel met de do’s en dont’s en wat er voor nodig is om deze mensen daadwerkelijk te helpen. Ik hoop dat er binnenkort een artikel verschijnt met wat doe je eraan?
Diane Mulders
En als er bij een single van 40+ zo’n situatie ontstaat en nergens hulp van wil/ kan aannemen en er totale chaos dreigt te ontstaan, wat dan ?
Laten stikken , of ……………weet men in de psychische zorg daar dan raad mee ?
Een bezorgde en betrokken persoon die al meer dan enkele maanden hier tegenop moet boksen, maar geen resultaat kan bewerkstelligen.
Weet u raad ?