De oneerlijke concurrentie komt door de oprichting van coöperatieve constructies en eigen zusterorganisaties door grotere ggz-instellingen. Deze verdringen met overmacht de kleine eerstelijns psychologen. Daar komt nog bij dat de POH-GGZ-ondersteuners bij de huisarts gelieerd zijn aan de tweedelijns ggz. Bovendien hoeft er voor een behandeling van deze, vaak sociaal-psychiatrische verpleegkundige, geen eigen bijdrage betaald te worden. ‘Omdat er ook al geen limiet is wat betreft het aantal zittingen is dit dus gratis ongelimiteerde zorg’ concludeert Kamsma.
Terugloop
De uitspraken van Kamsma worden bevestigd door de zichtbare terugloop van cliënten bij de eerstelijnspsychologen. Dit loopt terug sinds 2011 en deze trend zet zich in 2012 onverminderd voort. Dat er eerstelijnspraktijken moeten sluiten, komt volgens Kamsma ook doordat de vergoeding voor de cliënt in de eerste lijn gehalveerd is: het aantal zittingen dat nog vergoed wordt, is teruggebracht van acht naar vijf en de eigen bijdrage is verhoogd van tien euro naar twintig euro.
Marketing
Het enige antwoord dat pschologen in de eerstelijn kunnen geven is hun eigen positie te versterken door betere marketing. Kamsma: ‘Psychologen in de eerste lijn houden niet van windowdressing en gelikte folders zoals die nu door de gespecialiseerde ggz worden verspreid. Maar je kunt nog zo goed zijn in je werk, als mensen niet zien waar je voor staat, red je het niet.’
Tja, de verwijzende huisarts had in het verleden meer belang bij doorverwijzen want maar 1 tarief voor client per jaar. Nu kunnen ze ook weer zelf ‘ psychologische zorg’ leveren (en declareren). In verleden is met VWS subsidie door GGZ instellingen 2e lijns zorg in de 1e lijn (bij de huisarts) gebracht. Kwam ook, omdat de 1e lijn niet georganiseerd was en dit niet kon organiseren & realiseren. Onderhoud de relaties met de huisartsen en zorg voor organisatiekracht lijkt belangrijker dan de eigen bijdrage, of zie ik dat verkeerd?
Groter verschil is dat er voor de spv in en psycholoog, werkzaam vanuit de 2e lijn bij de huisarts, een eigen bijdrage is van €200,– voor de GGZ. Voor de psychologen in de eerste lijn €100,–. Door deze hoge eigen bijdrage zien ook zei de aanmeldingen teruglopen. Gevolg, reorganisatie en verlies van banen. Triest in deze is dat de client de dupe is. Vele kunnen de zorg die ze nodig hebben niet veroorloven, afh. van hun eigenriisico. Volgens mij is dat waar LVE en GGZ zich samen tegen moeten verzetten.
Dat was te verwachten.De grote intestellingen laten zich hun boterham echt niet nemen door nieuwe maatregelen.Door de 200 eigen bijdrage zien hun de eigen inkomstenteruglopen dus zetten hun ook eerstelijnszorg op.En deze slag zullen de psychologen verliezen omdat hun door allerlij fusies hele machtige ggz instellingen hebben waar ze tegenaan moeten vechten.
Vrije marktwerking en concurentie staan op gespannen voet met samenwerkingsverbanden. In deze context speelt dat extra omdat de klant (client/ patient) de markt onvoldoende kent. Van deze situatie is makkelijk misbruik te maken en elkaar (of binnen de holding) door te verwijzen is dan ook schering en inslag.
Een psycholoog zou ook kunnen overwegen om met Zorggroepen in de eerste lijn samen te werken. Ik ben al praktijken tegen gekomen waar 1e lijnspsychologen werkzaam zijn en geen SPV-ers, gedetacheerd via hun werkgever de zorggroep of rechtstreeks in dienst van de huisarts. Inegratie en samenwerking biedt kansen. Het zorgveld verandert nu eenmaal: beweeg mee in de goede richting!