Ga hier naar de poster Transitietaal voor Dummies >>

Lees het decembernummer van Zorg + Welzijn voor de 10 dilemma’s van het wijkteam, én de oplossing die het IPW hiervoor geeft. We geven je hier alvast 4 dilemma’s:

1. Doen wat nodig is versus Eigen kracht bevorderen

Wijkteamleden moeten pragmatisch zijn en  ‘doen wat nodig is’. Ze moeten hands-on problemen oplossen en mensen laagdrempelig te woord staan. Ze moeten administraties kunnen ordenen, opvoedvragen kunnen beantwoorden, de kans op een uitkering kunnen inschatten, urgentiewoningen helpen aanvragen. Ze zijn de nieuwe ‘eerste overheid’, zou je kunnen zeggen. Tegelijkertijd moeten ze juist niet doen wat nodig is. Ze moeten mensen leren om zelf te doen wat nodig is. Ze moeten op zoek naar eigen kracht van mensen, en dat aanwakkeren. Dus geen urgentie voor mensen aanvragen, maar mensen in staat stellen om zelf urgentie aan te vragen. Dus geen administratie op orde brengen, maar mensen helpen om zelf hun administratie op orde te brengen.

2. Generalistisch worden versus Specialisme behouden

Wijkteamleden moeten generalist zijn. Dat betekent dat ze overal iets van moeten weten. Van financiën en jeugdzorg. Van uitkeringen en volwassenen-ggz. Van wonen en overlast. Van autisme en strafrecht. Tegelijkertijd moeten generalisten hun specialisme behouden. Immers, wie moet doen wat nodig is, moet wel weten wat er te koop is in de wereld van bijvoorbeeld de jeugdggz. Zeker ook omdat zorgaanbieders moeten innoveren, ontstaan er steeds vaker en steeds meer nieuwe producten. Een goede generalist zou op de hoogte moeten zijn van de ontwikkelingen binnen de specialisaties. Om die op waarde te kunnen schatten als potentiële oplossing voor een burger. De wijkteamleden moeten specialist in alles zijn.

Het moet echt en snel beter in het sociaal domein, vindt Jan de Vries, directeur van MEE Nederland. ‘Die nadruk op generalisten vind ik geen goed idee.’ Lees hier meer >>

3. Privacy respecteren versus Integraal werken

Wijkteamleden moeten integraal werken en doen wat nodig is. Om “één gezin, één plan” vorm te geven, moeten ze veel van het gezin weten. Tegelijkertijd mogen ze ook weer niet alles van het gezin weten. Laat staan hetgeen ze weten over het gezin delen met anderen, bijvoorbeeld collega’s met specialistische kennis. Dan komt de privacy van het gezin in het geding.

4. Tweede lijn ontlasten versus Wachtlijsten voorkomen

Hoofddoel van de decentralisaties is om specialistische zorg te vervangen door algemene voorzieningen. Wijkteams moeten er dus voor zorgen dat niet te veel mensen een beroep doen op de tweede lijn. Wijkteams mogen niet te veel mensen doorverwijzen. Tegelijkertijd ontstaan er wachtlijsten als wijkteams te veel mensen zelf willen helpen. En als de decentralisaties leiden tot nieuwe wachtlijsten, ‘hadden we er net zo goed niet aan kunnen beginnen.’ Schipperen tussen doorverwijzen en nieuwe wachtlijsten is het gevolg.