Geen idee
Buitenstaanders hebben vaak geen beeld bij de typering ‘overbelaste mantelzorgers’. Daarom wil ik er maar eens een vergelijking naast zetten. De ernst van de overbelasting van mantelzorgers is namelijk vergelijkbaar met wat medewerkers overkomt die een ernstige burn-out hebben. Zij hebben veel te lang veel te veel op hun schouders genomen.

Wat is het effect voor de mantelzorgers?
Ten tweede is het opmerkelijk, dat er in de zorg vaak over allerlei maatregelen wordt gesproken, maar dat er nog niet goed genoeg wordt nagedacht over het effect op de directe omgeving van cliënten. Ik zou willen dat het een vanzelfsprekendheid wordt bij beleidsmaatregelen om het effect op de mantelzorgers goed mee te wegen. Een voorbeeld is het beperken van de mogelijkheid van mensen met dementie om naar de dagopvang te gaan. Onverstandig en ontoelaatbaar, omdat juist door die dagcentra de mantelzorgers worden ontlast.

Wat is er voor mij en waar kan ik dat vinden?
Mantelzorgers van mensen met dementie hebben op de allereerste plaats behoefte aan informatie en aan advies. Die informatie is vaak feitelijk en gaat over het verloop van de ziekte, maar ook over het organiseren van hulp en begeleiding. Dat kan een gemeente prima regelen via Wmo-loketten of bijvoorbeeld met het afleggen van huisbezoeken.

Specialisten
Maar mantelzorgers blijken ook specialistisch advies nodig te hebben. Met de vraag hoe om te gaan met de agressieve buien van je demente partner, kun (of wil je) niet terecht bij de gemeentelijke Wmo-loketten. Mantelzorgondersteuning gaat dus veel verder dan het organiseren van respijtzorg of andere ondersteuning door vrijwilligers.  

Gemeenten moeten het beter doen
Het gemeentelijk beleid in de mantelzorgondersteuning is niet goed genoeg. Een paar dagen geleden ontvingen we in de Kamer een voortgangsrapportage over de Wmo waaruit klip en klaar blijkt, dat gemeenten hier echt een tandje bij moeten zetten. Ik ben een groot voorstander van gemeentelijke autonomie, maar dan moet het lokaal bestuur wel de mouwen opstropen en echt werk maken van de mantelzorgondersteuning.  Daar moeten gemeenteraadsleden op de eerste plaats bovenop zitten, maar ik verwacht dat ook van staatsecretaris. Alleen de vinger aan de pols is hier niet voldoende.

Agnes Wolbert is Kamerlid voor de Partij van de Arbeid sinds 2006. Ze is van huis uit gedragswetenschapper en heeft ook bedrijfskunde gestudeerd. Voordat ze volksvertegenwoordiger werd, werkte ze in het (speciaal) onderwijs en de jeugdzorg. Agnes Wolbert is lid van de vaste Kamercommissies VWS, WWI en Jeugdzorg. Ze is nu woordvoerder AWBZ,  Wmo en ouderenbeleid en heeft veel te maken met verpleeg- en verzorgingshuizen, thuiszorg, vrijwilligersorganisaties en bijvoorbeeld mantelzorg.