Cijfers van het CBS (Centraal Bureau voor de Statistiek) laten zien dat er in Nederland meer dan 66.000 jongeren en jongvolwassenen onder de radar van de overheid leven. Deze jongeren en jongvolwassenen tussen 15 en 27 jaar – 5,4 procent van het totaal – hebben geen startkwalificatie, zijn niet ingeschreven bij een onderwijsinstelling, werken niet, staan niet ingeschreven als werkzoekende bij het UWV en ontvangen geen uitkering. Het gaat vaak om jongeren met een Marokkaans-Nederlandse achtergrond zoals Mohamed of nieuwkomers, vluchtelingen met een status.

Opleiding en arbeidsmarkt

Deze groep is ook voor professionals en organisaties,  die hen weer helpen richting opleiding en arbeidsmarkt, moeilijk bereikbaar. Het is van groot belang – voor de jongeren zelf en voor de samenleving – om hen op te sporen en hen te motiveren voor een opleiding of stageplek. Zodat ze uiteindelijk aan het werk gaan. Daarbij is het de kunst om de juiste strategie en tools te gebruiken, zodat je bij jongeren als Mohamed de juiste snaar raakt. Movisie heeft samen met IZI-Solution een stappenplan gemaakt voor gemeenten om daarvoor een effectieve aanpak te ontwikkelen. Daarin staan allerlei do’s: werk outreachend en maak gebruik van sociale media bijvoorbeeld. Maar ook don’ts: werk niet alleen samen met formele organisaties. Besef dat je zelf buiten beeld van de jongeren bent. Je bent voor hen moeilijk bereikbaar. Richt je niet alleen op de jongeren in kwestie, maar op het hele netwerk om de jongere heen.

Sociaal-cultureel ondernemer

Een van de groepen die we in het stappenplan naar voren laten komen, licht ik in deze blog er uit: sociaal-culturele ondernemers. Ze opereren zakelijk en doelgericht, het zijn tenslotte ondernemers. Bovendien doen ze dat in de wijk, vaak zijn zij daar geboren en getogen, zijn ze geëngageerd en hebben een groot netwerk. En staan in direct contact met de jongeren die voor de overheid buiten beeld zijn. Dit alles maakt dat sociaal-culturele ondernemers goud waard kunnen zijn voor gemeenten of andere instanties bij hun streven om deze jongeren weer in beweging te krijgen. Dat gebeurt nu soms in de praktijk al. Daarbij worden concrete afspraken gemaakt: targets over het aantal jongeren dat zij “leveren”. Beter gezegd, voorbij de cijfers: jongeren komen weer in beeld hun contacten en bemiddeling. Zij gaan daadwerkelijk aan de slag om hun opleiding of stage af te maken of een cursus volgen om aan hun CV te werken. Een goed voorbeeld van een sociaal-culturele onderneming is Stichting Multicultureel Jongerengeluid in Den Haag. Zij werken effectief samen met de gemeente. (Zie ook: https://www.kis.nl/artikel/zorg-dat-je-koersvast-blijft)

Mijn warme aanbeveling voor alle professionals – en vrijwilligers – die betrokken zijn bij uitstroom van jongeren en jongvolwassenen naar werk, opleiding of stage: ga een partnerschap aan met sociaal-culturele ondernemers in jouw wijk of buurt.

Mellouki Cadat-Lampe,
senior adviseur Actief burgerschap bij Movisie