Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog: Let’s tango

Ik geef regelmatig supervisie aan wijkteams. Vaak gaat het over de vraag: hoe geef je cliënten de regie? Hoe zorg je dat je niet met een cliënt aan het judoën bent om ergens te komen? Ik vertel dan over mijn eigen manier, over mijn moeder en over de tango.
Ton van Elst is adviseur, coach en trainer Sociale Zorg bij Movisie

De vorige keer legde Ton van Elst uit waarom we niet moeten streven naar zelfredzaamheid >>

Ik doe ieder jaar een cursus Argentijnse tango met mijn partner. De basis van de tango is dat de één leidt en de ander volgt. Toen ik begon met dansen, was ik vooral druk met leiden. Ik probeerde mijn partner te laten merken waar ik naar toe wilde door te duwen, te trekken en commentaar te geven. Dat werkte niet en ik denk dat het er ook niet goed uitzag. Toch kost het mij moeite om dat niet te doen: ik weet het vaak beter en als het niet helemaal vlot gaat, denk ik vooral dat het aan mijn partner ligt: die wil gewoon niet luisteren.

Uitnodigen en zachte sturing

Inmiddels heb ik geleerd dat het in de tango anders werkt: de volger luistert en heeft net zo goed de leiding. De leider kan weliswaar aanwijzingen geven, maar is compleet afhankelijk of deze opgevolgd worden. Ik heb gemerkt, en een beetje geleerd, dat het een spel is van uitnodigen en zachte sturing. De basis komt voort uit contact maken: als ik met mijn hoofd ergens anders ben of niet de tijd neem om contact te maken met mijn partner, gaat het meteen mis. Ik sta op tenen of ik ga naar links en mijn partner naar rechts.

Autonomie

Wat dit te maken heeft met mijn moeder en met de wijkteams? Mijn moeder is al wat ouder en met de jaren komen de gebreken. Zij vindt dat heel vervelend want zij is erg op haar autonomie gesteld. In het begin heb ik geprobeerd haar te sturen. Ik was bang dat ze zou vallen of niet meer goed zou eten. Ik gaf haar veel adviezen en tips, waar ze meestal niets mee deed.

Zonder weerstand

Tegenwoordig doe ik het anders. Ik dans met mijn moeder: ik luister goed naar hoe het met haar is en vraag naar wat voor haar belangrijk is. Dat is niet makkelijk want ik wil liever dat ze doet wat ik denk dat goed is. Maar door met haar te dansen, is het contact een stuk aangenamer. En soms kunnen we samen een heel stuk dansend door het leven zonder weerstand en met plezier.

Samen dansen

Dit is het verhaal dat ik tijdens de supervisie vertel aan wijkteams: probeer het judoën met cliënten los te laten en samen de tango te dansen. De tango is niet makkelijk maar als het lukt, is het geweldig!

Ton van Elst is adviseur, coach en trainer Sociale Zorg bij Movisie.

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.