Vorige keer blogde Patty over een incident waarbij een patient haar bedreigde met een mes >>
Big Brother, maar dan zonder toestemming. Ik kijk toe hoe mensen zichzelf van het leven willen beroven, hoe mensen de ruimte onder de ontlasting smeren en hoe mensen ineengedoken een hoekje zitten te huilen.
Stel je voor:
Het is een mooie lente dag en je begint aan een vroege dienst. Je opent de deur van de afdeling en hij valt je aan. Hij. Een cliënt die je al jaren kent en waar je een goede band mee hebt. Terwijl hij op je af stormt pakken je collega’s hem vast. Hij wordt agressief. Hij roept naar je dat hij moet ontsnappen omdat Magere Hein hier loopt om hem te vermoorden. ‘Help me, je wil toch ook niet dat ik vermoord wordt?’ Je probeert hem gerust te stellen maar hij hoort je niet meer. Zo hard slaat en schopt hij erop los. Separeer. Je houdt de deur open om hem vervolgens zo snel mogelijk dicht te doen als je collega’s eruit lopen. ‘Laat me niet alleen.’
Deur dicht.
Je werkt deze dienst met drie jonge meiden en één man. Er is niet genoeg ‘mankracht’ om een agressief persoon in een separeer te krijgen. Het alarmbelletje gaat. Je loopt naar de separeer en vraagt van achter de deur waar je hem mee kunt helpen. Hij moet poepen en vraagt of hij naar de wc mag. Maar je kunt hem er niet uit laten. Want als hij agressief wordt, kun je niks. Hij moet zijn ontlasting in een kartonnen po doen. Daar zit hij dan. Alleen. In de geur van zijn eigen ontlasting. Hij zal moeten wachten tot de middag dienst, en dus dubbele bezetting, er is.
Wederom gaat het alarmbelletje. Hij vraagt om water. Hij heeft een droge keel door zijn (gedwongen) medicatie. Zijn water dat er van tevoren was neergezet is op. Je legt hem uit dat je niet kunt helpen en waarom niet. ‘Maar je kent me toch , je weet dat ik jou nooit wat zal aandoen.’ Ja, dat weet je ook. Maar veiligheid (en de regels) boven alles? Of neem je het risico?
Nieuwe opname. De politie komt een jonge vrouw brengen die zichzelf van het leven wil beroven omdat ze vanmiddag seksueel misbruikt is door haar oom. Vanwege suïcidaliteit moeten al haar kleren uit en moet zij een scheurpak aan. Ze wil zich niet uitkleden en vertoont verzet. Met hevige weerstand trekken jij en je collega’s haar kleren uit.
Terwijl zij net verkracht is, trek jij met alle macht haar slipje naar beneden. Of toch niet? Veiligheid en regels boven alles? Wat zou jij doen?
HIC-methodiek
Gelukkig zijn er steeds meer initiatieven om separeren te verminderen/stoppen waardoor zulke situaties zo goed als niet meer voorkomen. Eén daarvan, waarvan ik zelf de voordelen heb ervaren, is de HIC-methodiek waarbij mogelijkheid tot een afzonderingskamer of comfortroom mogelijk is. Dit is ook een ruimte waarbij je gescheiden bent van anderen, maar een veel vriendelijkere omgeving. Een andere mogelijkheid binnen een HIC is het geven van één op één begeleiding. Zou het niet mooi zijn als een team elke dienst groot genoeg is zodat die mogelijkheid er altijd is? Desnoods met drie op één begeleiding als dat separeren voorkomt. Daarom pleit ik voor (nog) meer geld vanuit de overheid om dit soort initiatieven mogelijk te maken. Het zou toch mooi zijn om een separeer-vrije ggz te hebben?
