De telefonische luisterlijn Sensoor, gerund door uitsluitend vrijwilligers, heeft dit jaar 24% meer ggz-gerelateerde gesprekken gehad dan in het eerste kwartaal van vorig jaar. Volgens directeur Monique Bijsterveld van Sensoor zijn de lange wachtlijsten in de ggz het probleem. Niet alleen worden de psychische klachten erger daardoor. Ook wordt de drempel om hulp te zoeken voor mensen hoger, blijkt uit de gesprekken van de vrijwillige medewerkers van Sensoor.

Anoniem gesprek

Sensoor is een landelijke telefoonlijn, waar vrijwilligers 24 uur per dag bereikbaar zijn voor een anoniem gesprek per telefoon, chat of per mail. Sensoor heeft zo’n 1200 vrijwilligers achter de telefoon zitten. Zij voeren jaarlijks meer dan 280.000 gesprekken, dag en nacht. De top 3 van besproken onderwerpen zijn eenzaamheid, depressie en relatieproblemen.

Afzien van psychische hulp

De medewerkers van Sensoor merken in hun gesprekken dat mensen met psychische problemen er vaak van afzien om psychische hulp te zoeken ‘omdat er een wachtlijst is van drie maanden en meer’,  zegt directeur Van Bijsterveld. ‘Of omdat mensen wel in een behandeltraject zitten, maar dat er 6 weken tussen de afspraken zit. Het gevolg is dat mensen in psychische nood vaker grote onrust ervaren, meer in paniek zijn en dat ze meer zorgen hebben. Ze bellen dan naar ons en onze vrijwilligers kunnen het gesprek dan wellicht naar een positief einde draaien, zodat de mensen weer even verder kunnen.’

Luisterlijn

Sensoor biedt bellers een luisterend oor en alleen dat, de vrijwilligers zijn – ondanks een goede opleiding, geen hulpverleners. Hebben de bellers dan wel psychische hulp uit de ggz nodig als de luisterlijn uitkomt kan bieden? Van Bijsterveld: ‘De gesprekken van onze vrijwilligers worden juist meestal gevoerd omdat mensen niet in behandeling kunnen in de ggz. We verwijzen mensen soms ook door naar psychische hulp, maar we weten niet of ze die hulp ook werkelijk zoeken. Wij proberen aan de telefoon de situatie van de beller op dat moment zoveel mogelijk te verbeteren. Door te vragen: “Wat helpt jou nu het beste?”.’

Telefonisch opvangpunt

Om mensen met psychische problemen tussen verwijzing naar de ggz en de wachttijd te helpen, zou het goed zijn om een vast telefonisch opvangpunt op te zetten, zegt Van Bijsterveld. ‘Dat biedt mensen rust. Nu is er alleen een crisislijn of je moet 3 maanden of langer op de wachtlijst. Daar kan zo’n telefonisch opvangpunt tussen. Dan weten mensen: ik moet wel wachten, maar als er iets gebeurt dan kan ik bellen. Zo’n hulplijn is ook nuttig voor mensen die al in behandeling zijn, maar lange tussenpozen hebben tussen de contactafspraken.’