Soms kom ik een afdeling binnen en tref ik een groep cliënten aan die letterlijk in slaap is gesukkeld. Vaak staat de TV aan op een zender die toch niet echt slaapverwekkend is.
Opschudden
Met mijn lesgeefstem begroet ik hen. Er gaan er al wat ogen open. Ik installeer mij met het plan om de boel eens goed op te schudden. De aanwezige cliënten zet ik in een kringopstelling en dan kunnen we starten.
Prettige herinneringen
Na het doorlopen van mijn cd collectie, heb ik direct een idee welke kant het op gaat. De zon schijnt vandaag dus ik kies ervoor om er een zomerhit in te knallen. Een lied dat voor de cliënten bekend is en prettige herinneringen op zal roepen. Bij de eerste klanken gaan er neuzen omhoog, komen er voeten in beweging die het ritme van de muziek volgen en worden er ruggen gerecht.
Die ene glimlach
De muziek doet rustig zijn werk. Ik benoem iedereen bij naam en strooi royaal met complimenten. Ik word beloond met een glimlach en mijn eigen motivatie stijgt met stip. Dit is waar ik het voor doe, die ene glimlach, dat dankbare gezicht.
Benen in de nek
De muziek heeft nu iedereen in het heden gelokt en men is zich nu echt bewust van mijn aanwezigheid. Op het ritme van de muziek begin ik met eenvoudige bewegingen die iedereen uit kan voeren. Heel langzaam voer ik de moeilijkheidsgraad op en ga naar de gecombineerde oefeningen. Handen, armen, voeten en benen worden bewogen en als de stemming er goed in zit roep ik voor de grap dat we nu echt de benen in de nek gaan leggen. Tevreden kijk ik de kring rond en geniet ik ervan dat iedereen op zijn manier meedoet. Iedereen is wakker en zich ervan bewust dat ze kunnen bewegen.
De regie in handen
Na ongeveer tien minuten stop ik de muziek en pak ik de tas van de beweegbibliotheek met materialen om tot actie over te gaan. De bal is een echte topper. Dat is de reden dat ik vaak met een bal begin. Van gooien, rollen, geven, vangen en stuiteren krijgen onze cliënten niet snel genoeg. Als ze de vaardigheid eenmaal weer hebben ervaren, gaat het geheugen op volle toeren werken. Wie heeft er vroeger niet met een bal gespeeld? De ideeën om de bal te gebruiken komen nu niet alleen meer van mij maar ook de cliënten zijn nu optimaal betrokken. Ik laat het gebeuren en ontdek na tien minuten dat de groep de regie in handen heeft genomen. Het ultieme moment. Op dat moment, als die omslag er is en de cliënt bepaalt wat er gebeurt zit, ik te glimmen van geluk en aanschouw wat er gebeurt. Bewegen doet leven!
Miriam van Kessel is beweegagoog bij QuaRijn
