Sinds de start van de Wmo is het behoorlijk onrustig geweest op het front van de huishoudelijke thuiszorg. Voormalig staatssecretaris Ross – Van Dorp was tijdens het behandelen van de wetten in de Tweede en Eerste Kamer duidelijk geweest: er moet Europees worden aanbesteed. Vele gemeenten besteedden te laag in prijs aan en vele zorginstellingen deden toch mee. Het gevolg is bekend: mensen die al jarenlang in de zorg werkten werden niet beloond met promotie, maar kregen loonsverlaging.

Mensen die zorg nodig hebben kregen opeens nieuwe mensen of werden werkgever van een alfahulp. Er was veel ophef in vele plaatsen. De verantwoordelijk wethouders gaven de schuld aan de regering, de regering gaf de schuld aan Europa en de zorginstellingen gaven weer de schuld aan de gemeente. De prijs werd betaald door de mensen die zorg nodig hebben en door de mensen die het werk doen. Om weer rust te krijgen in de thuiszorg moet de carrousel van schuldige aanwijzen en zelf de handen wassen in onschuld worden doorbroken. Steeds meer gemeenten komen er achter dat het eigenlijk helemaal niet hoeft van Europa om de marktwerking toe te laten om tot een goede verhouding van kwaliteit en prijs te komen. Ze realiseren zich dat het ook anders kan en moet. Andere gemeenten blijven hardnekkig de zaak via de wetten van de markt regelen, waarbij de lage prijs weer een loonsverlaging betekent voor het thuiszorgpersoneel.

Aanstaande woensdag worden drie wetten van de SP behandeld die het aanbesteden én dus de marktwerking in de Wmo zullen stoppen. Als deze wetten worden aangenomen is de verwarring over het ‘moeten van Europa’ afgesloten. Het Europese aanbesteden is niet alleen een politiek middel, zoals Bussemaker het noemt, het is voornamelijk een politieke keuze geweest van de Nederlandse regering.

Een keuze om de zorg de markt op te schoppen, en daarover telkens weer te zeggen dat het nu eenmaal ‘moet van …’. Deze politieke keuze ligt natuurlijk volledig in lijn met de vermarkting van vele andere onderdelen van de zorg: de concurrentie op prijs van DBC’s (diagnosebehandelingcombinatie red.) en het op afstand zetten van de ouderen- en gehandicaptenzorg zijn daar maar twee voorbeelden van. Nu krijgt de Kamer de kans om JA te zeggen tegen een andere keuze en om de weg vrij te maken voor een marktwerkingvrije Wmo. Gewoon omdat we dit willen en omdat het mag van Europa! Steunt u dat ook, kijk dan op www.menselijkethuiszorg.nl

Bron: Foto: Govert de Roos