Vorige keer blogde Hans Versteegh over beeldvorming in roerige tijden van social media>>
Amazon kun je hier trouwens net zo makkelijk vervangen door Apple, Microsoft of Google. Binnen Amazon stelt men zich de vraag: “Hoe kunnen we ons bedrijf het best om zeep helpen.” Daar komen een paar verontrustende ideeën uit die zo reëel mogelijk worden uitgewerkt. En vervolgens gaan ze juist dát doen, om de concurrent voor te blijven. Want, als zij het kunnen bedenken, dan kan de concurrent het ook. En die zal het ook gaan doen, als je te lang wacht. (Misschien is het een idee om deze exercitie ook eens in je eigen organisatie te doen?)
Hoe werkt het?
Amazon neemt de markt over door zich te verbinden aan een aantal grote spelers, die in feite hun concurrenten zijn. Denk aan grote zorgaanbieders, verzekeraars, grote kennisinstituten en ook aan de overheid. Die zien natuurlijk wel wat in zo’n machtige innoverende partner en zetten de deuren open.
Amazon zal de hele keten van zorg verlenen zo gaan organiseren dat het sneller, beter en goedkoper kan, gebaseerd op informatie (data) uit cloud- en web-services. ICT/technologie, als basis van vernieuwing en leidend van begin tot eind. Van reclame tot opslag, verzenden, transporteren, aanbieden tot klanttevredenheid. Wat ze aanbieden is daarbij gratis of net onder de kostprijs.
Binnen “samenwerkingsverbanden” haalt Amazon de krenten uit de pap en laat de rest – verliesgevende diensten die niet te digitaliseren zijn – doodbloeden. Daar waar gevestigde organisaties binnen het stelsel moeten handelen, zal Amazon als een soort Uber zich er onder vandaan kunnen wringen. Zonder last van verantwoordelijkheidsgevoel of maatschappelijke waarden. Waarna afscheid genomen wordt van de partner/concurrent en consumenten meer gaan betalen vanwege de bereikte monopolie positie. Bestuurders, organisaties en medewerkers in verwarring en wanhoop achterlatend. Dat noemen we disruptie.
Of loopt het zo’n vaart niet?
Biedt de structuur zoals wij die in het zorgstelsel kennen waarborgen voor continuïteit op langere termijn? Of gaat dat juist een blok aan het been zijn voor innovatie? De gemiddelde levensduur van organisaties is al gedaald van 65 naar 10 jaar. Gaan we er last van hebben wanneer organisaties het gevaar wel degelijk zien, maar gebonden zijn aan de kaders van ons stelsel?
Daarbij komt nog dat onze sector soms aards-conservatief lijkt. De digitale transformatie van zorg en het sociaal domein gaat stroperig. Ok, er is aandacht voor elektronische patiëntendossiers, robots logeren bij cliënten om van te leren en patiënten leren beeldbellen en chatten met zorgaanbieders (of andersom). Maar er zijn nog weinig organisaties die grootschalig diensten verlenen die louter gebaseerd zijn op ICT en data. En die zijn vooralsnog alleen zorg gerelateerd.
Wie gaat het tij keren?
Hebben we in de zorg en het sociaal domein visionaire bestuurders, managers en toezichthouders die het benodigde kennisniveau rond digitalisering bezitten? Die in staat zijn ICT als essentiële basis te doorgronden en te erkennen voor innovatie? Die snappen dat dit de enige weg is om te kunnen overleven? Die het lef hebben om kaders en structuren daarvoor los te laten?
Bestuurders en de digitalisering van hun organisaties; ze moeten iets met elkaar. Komt het goed? Ik ben er niet helemaal gerust op. Maar we gaan het de komende jaren zien.
