Lees hier meer blogs van MOVISIE >>

Gelukkig gaat het soms goed. Dan mengt een buurtregisseur zich in het conflict, spreekt een jongerenwerker de daders aan of gaan buren naast het slachtoffer staan en maken duidelijk dat zij pesterijen en intimidatie niet pikken. Neemt een politieagent het discriminerende aspect van het conflict serieus, dan voelt het slachtoffer zich gesteund en is een oplossing dichterbij. En ook de woningbouwvereniging heeft een rol. Niet het slachtoffer zou moeten verhuizen, maar de daders. In sommige steden gebeurt dit al, doordat woningbouwvereniging, politie en sociaal werk samenwerken. 

Als juist je directe woonomgeving een plaats delict wordt, voel je je extra onveilig. Recente onderzoekscijfers laten zien dat stress om het anders zijn, stress om altijd de afweging te moeten maken of je open bent over je seksuele identiteit, maakt dat lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen en transgenders eerder kwetsbaar zijn. Niet voor iedereen, maar voor een groot deel van deze groep geldt dat openheid over hun privéleven een risico is. Een risico op een afwijzende reactie, op ongemakkelijke stiltes en blikken, op uitsluiting of op het uit de weg gaan van contact. Dat gebeurt in de buurt, maar ook op de sportclub, op het werk, bij de incheckbalie van een hotel of bij het aanvragen van een hypotheek bij de bank.

Jezelf kunnen zijn is voor velen van ons vanzelfsprekend. Maar wat als je altijd je gordijnen dicht moet doen als je met je partner op de bank zit of als je bepaalde vragen altijd angstvallig vermijdt? We wonen allemaal in een buurt. Wat zou het goed zijn als de diversiteit van een buurt vanzelfsprekend is, we er allemaal trots op zijn dat iedereen anders is maar wel gelijk. Laten we ermee beginnen om pesterijen en intimidatie niet langer te pikken en ze samen aan te pakken.

Juul van Hoof is Senior adviseur Emancipatie en Inclusie bij MOVISIE.