Lees hier meer blogs van Monique Kempff >>
Terwijl veel Nederlanders van de Spaanse zon aan het genieten waren, mocht ik mijn gedachten laten gaan over het toelaten van Spaanse verpleegkundigen in de Nederlandse gezondheidszorg. Natuurlijk moeten wij er alles aan doen om het arbeidsmarktprobleem op te lossen. De beloofde extra 12.000 nieuwe collega’s zijn nog lang niet gevonden of opgeleid; laat staan aan het werk, waardoor andere opties worden bekeken.
Een simpele NU’91 ledenraadpleging – maak ik ook eens gebruik van de geneugten van Twitter – wijst uit dat het uit Spanje halen van nieuwe collega’s gemengde gevoelens met zich mee brengt. Natuurlijk mag het wettelijk en zijn de Julio’s , Pilar, Maria’s, Rafael en al die anderen van harte welkom. Zelf heb ik een tijdje stage gelopen in een Spaans verpleeghuis en ik kan zeggen dat het niveau van de Spaanse verpleegkundigen hoog is. De verpleegkundige functioneert minimaal op HBO-niveau in alle branches, terwijl functiedifferentiatie consequent is doorgevoerd.
Waarom dan die gemengde gevoelens? Zolang er nog studenten ná de verpleegkunde opleiding geen baan vinden en een hele afdeling haar baan kwijtraakt door een reorganisatie, moet je je afvragen of het wel nodig is om buitenlandse verpleegkundigen en verzorgenden naar Nederland te halen. Los van het taal- en cultuurprobleem is het immers ook niet gelukt om de Poolse, Thaise, Indonesische, Russische en Indiase collega’s professioneel in te zetten en te behouden voor onze gezondheidszorg.
Ik stel voor dat deze niet succesvolle projecten een grondig geëvalueerd worden, voordat weer een nieuw project gestart wordt. De Landelijke Vereniging voor Operatieassistenten heeft dit onlangs gedaan voor haar professie bij de inzet van Indiase collega’s. Ook daar blijken nogal wat haken en ogen te zitten. Inmiddels zijn er tientallen Spaanse verpleegkundigen in Nederland aan het werk, ik wens hen en hun Nederlandse collega’s heel veel succes en werkplezier toe en zie uit naar de evaluatie van dit project. Hasteluego!
Monique Kempff (1961) is sinds juli 2007 voorzitter van NU’91. Kempff deed een opleiding tot psychiatrisch verpleegkundige in Psychiatrische Ziekenhuis Schakenbosch te Leidschendam. Daarna volgden veel inhoudelijke en managementopleidingen. Van het primaire proces tot aan de directietafel, zowel in de GGZ, ziekenhuizen en VVT. Kempff heeft ook internationaal ervaring opgedaan in de gezondheidszorg.
Geachte mevrouw Kempff,
ik ben het roerend eens met de strekking in uw artikel. Mijn ouders wonen in Benidorm, en in de streek van Levante, maar ook elders langs de Spaanse kust, zijn vele Nederlandse verpleegkundigen en artsen werkzaam, immers veel oudere Nederlanders woonachtig, maar ook tijdelijke toeristen. En iderdaad, is de kwaliteit van de verpleegzorg, maar ook zorg in bredere zin kwalitaitief hoogwaardig, i.t.t. wat sommingen willen denken. Jammer dat wij in Nederland de jarenlange vraag naar personeel in de zorgsector niet naar behoren weten te vervullen, en dat de vele, kostbare projecten (vaak door dure externe bureau’s) te weinig opleveren, slecht worden geevalueerd, de wiel telkens opnieuw moet worden uitgevonden, en zich langzamerhand een zelfde patroon aftekent als in de jaren ’60 en ’70 met de toenmalige gastarbeiders. De vraag die ik wil formuleren is: waarom leren wij niet (voldoende) van de ervaringen uit het verleden en weten wij het tekort aan personeel niet op te lossen?
mvg
F. Miguel Fernández