Dat de verpleeghuizen worden gesloten, kwam bij mij wel als een klap aan. Ouderen hebben meer dan ooit steun en aandacht nodig. Maar ze mogen niet ziek worden, dus moeten we op afstand blijven. Daarom gaan we op zoek naar nieuwe manieren om contact met elkaar te houden en te maken. In de ouderenzorg en in het sociaal domein.

Elke dag rond 14.00 uur wil ik eigenlijk niet meer op mijn telefoon kijken. Dan komen de berichten binnen over de actuele cijfers van de nieuwe besmettingen en de nieuwe overledenen door het c-virus. Elke keer wordt erbij vermeld dat het – nog – gaat om mensen met een onderliggende ziekte en ouderen die al ziek zijn. En dat is ook heel erg.

Contact houden

Ik sta niet graag in de schoenen van al die professionals die – gewoonlijk – bij de mensen thuis komen en nu moeten zoeken naar een andere manier om contact te houden. De zorg is al minimaal en de problemen van jongeren, van mensen met een beperking, van psychiatrische patiënten, worden niet minder, ook niet in deze tijd van corona.

Maar sociaal professionals blijven naast hun cliënt staan. Naast de oudere die alleen in zijn appartementje vier hoog achter zit. Naast de puber die niet weet hoe ze haar gevoel van ellende kan kwijtraken. Naast de vrijwilliger die elke dag met zijn verstandelijk gehandicapte cliënt naar buiten gaat om de tuin te schoffelen. En naast de ggz-verpleegkundige die haar cliënt met een psychose dagelijks bezoekt.

Opschalen

‘We houden contact’, zei een van de geïnterviewde sociaal werkers tegen mij over haar cliënt die haar met grote problemen opbelt. ‘Dat doen we via de app, via online-sessies of met internetbellen. Maar we zijn er, ook na 17.00 uur. En als de cliënt in crisis komt, dan schalen we op.’

Opschalen. Dat is vaktaal in het sociaal domein voor doorpakken. Als het nodig is, dan pakken ze door, de sociaal werkers. Corona of geen corona. Dus dan wordt een specialist ingeschakeld, dan blijft een hulpverlener – op wat voor manier ook – bij de cliënt. En wellicht wordt ook in de verpleeghuizen een onlineverbinding gemaakt met de familie, of met de vrijwilliger die altijd helpt bij de dagbesteding.

Sociale distantie

Misschien komt er nog iets goeds uit deze crisis. Wellicht leren we iets positiefs van de sociale distantie. Namelijk dat we het sociale contact zo erg missen. Dat het van levensbelang is om sociaal contact te hebben. En dat sociaal professionals van levensbelang zijn voor al die mensen die hun problemen en hun sociale omgeving niet zelf kunnen regelen.

Elke dag als die cijfers weer komen rond 14.00 uur denk ik: het moet afgelopen zijn. We missen elkaar en de mensen die we zo hard nodig hebben.