Pro
‘Een aantal mensen wel, denk ik, maar de meesten inderdaad niet. Dat geldt trouwens voor alle aandachtsjaren. Als Sociale Alliantie hebben we bijeenkomsten georganiseerd met lokale groepen. De vraag was hoe we nieuwe antwoorden kunnen bedenken in een tijd van bezuinigingen. Daar is politieke aandacht voor nodig, morele verontwaardiging, maar ook hoop. Armoede is niet alleen een probleem van arme mensen maar, vinden wij, van de hele maatschappij. In dit EU-jaar brengen we een beweging op gang die ervoor moet zorgen dat Nederland in 2020 armoede vrij is. Dat is een ambitieus 10-jarenplan. Een hele reeks gemeenten doet mee. De opzet is dat elke gemeente ieder jaar een sociale agenda formuleert die dat doel een stukje dichterbij brengt. In mijn eigen gemeente is onlangs de sociale agenda voor 2011 van start gegaan. Er komen veel organisaties en mensen samen om daar invulling aan te geven: mensen opsporen die recht hebben op aanvullende voorzieningen van de gemeente en meedoen in organisaties bevorderen. Iedereen kan iets doen!
Vermeldenswaardig is ook een initiatief in Zwolle. Daar is een publicatie uitgekomen waarin armen zelf aan het woord komen. Ze vertellen over hun leven en hun problemen. Wij hopen dat lezers zich afvragen wat die ervaringen zeggen over de aard van onze samenleving.’
Raf Janssen, wethouder sociale zaken Gemeente Peel en Maas, en voorzitter van de Sociale Alliantie
Contra
‘Nee, dat denk ik niet. Misschien dat mensen in andere landen, want het is per slot van rekening een Europees Jaar, er wel iets mee zijn opgeschoten. Hier hebben we er heel weinig aan gehad. Wij van Houvast hebben er wel aandacht aan besteed, bijvoorbeeld door er over te schrijven. Maar enige reactie hebben we daar niet op gekregen. Ik heb dus niet de indruk dat het hier in de omgeving leeft, ook niet echt bij de gemeente. Hooguit op papier, maar in de praktijk heb je er niks aan.
Het enige dat we merken, en dan zien we ook op ons spreekuur, is dat het leven steeds duurder wordt. Vaste lasten gaan alsmaar omhoog, en uiteindelijk gaat dat ten koste van de gezondheid van veel mensen. En dat geldt echt niet alleen voor de mensen met de laagste inkomens. Ook tweeverdieners zien hun geld tussen hun vingers wegglippen. In plaats van dat er minder armoede komt, raken juist steeds meer mensen in de problemen. Neem de chronisch zieken. Eerst mogen ze het hele jaar inleveren, door hogere ziektekosten, huur en vaste lasten, en dan op het eind krijgen ze een zogenaamde compensatie. Nou, ik noem dat een overlevingsuitkering. En dan wordt er ook nog gezegd dat Nederland in 2020 armoedevrij is. Als het zo doorgaat, is het dat inderdaad het geval. Iedereen die het niet meer trekt, is dan namelijk dood. Probleem opgelost.’
Carla Bosma, secretaris Stichting Houvast Heerenveen
Er is al jaren zoveel op chronisch zieken bezuinigd en steeds meer eigen bijdragen.
Op medicijnen,(pijnstillers) zijn bijna allemaal eigen betalingen. Onze dochter heeft geen ontstekingsremmers in haar bloed, en is immuun voor bijna alle ontstekingsremmende middelen, ze reageert nu nog wel op Buscopan,
eigen bijdrage 30 tabletten € 30,55. ze heeft er 3 a 4 per dag nodig, in plaats van Colchicin.
Dus die heeft ze niet meer nodig maar er komt geen compensatie tegen over. En alle andere pijnstillers.
Wij hebben de laatste 15 jaar heel veel bezuinigen meegemaakt.
ziekenhuis vervoer,+parkeergelden ook niet misselijk. Belastingstelsel verander ten nadele. Veel kosten zijn niet meer aftrekbaar.
jonge chronisch zieken hebben niet de mogelijkheid om zelfstandig te wonen.
Of ze moeten in armoede leven, zij kunnen zelf niet naar de voedsel bank, want ze is ziek op bed, en daar komt je niemand wat brengen.
Dan nu maar eerst de voedselbanken(gaarkeukens) van de Nederlandse aardbodem laten verdwijnen. shame shame.