Welzijnswerkers krijgen steeds meer te maken met mensen met een verstandelijke beperking of een psychiatrische achtergrond in de wijk. Zij moeten als gevolg van de decentralisaties hun eigen welzijn vormgeven en niet meer dan nodig een beroep doen op professionele ondersteuning. Contact met buren kan daarbij helpen, maar dit contact komt niet vanzelf van de grond, concludeerde Femmianne Bredewold al eerder in haar promotieonderzoek. .

‘Het is nogal wat, om als overheid te verwachten dat buurtbewoners een bijdrage leveren aan de integratie van mensen met een beperking.’ Lees hier meer over het promotieonderzoek van Femmiane Bredewold ‘Lof der Oppervlakkigheid’ >>

Klusjes

Voor Movisie deed Bredewold onderzoek naar de methode TijdvoorElkaar. Het is een methode waarbij een sociaal makelaar via een website buurtbewoners informeren over wat zij kunnen betekenen voor elkaar. Het gaat dan om uiteenlopende dingen als klusjes doen, helpen met boodschappen of verhuizen of hulp bij het maken van huiswerk. Het doel is duurzame contacten creëren tussen buurtbewoners.

Makelaar

Die sociaal makelaar is volgens Bredewold cruciaal in het contact tussen buurbewoners als het gaat om mensen met een verstandelijke beperking of een psychiatrische achtergrond. ‘Wanneer het contact niet goed begeleid wordt, dan gaat het mis’, waarschuwt ze. ‘De sociaal makelaar kan mensen met elkaar in contact brengen, zorgen dat ze elkaar niet overvragen, en de vinger aan de pols houden.’

Bezuinigingen

Maar in de praktijk blijkt dat veel sociaal makelaars die met de methode werken, te maken krijgen met bezuinigingen en zo veel minder tijd aan het project kunnen besteden. ‘Zij hadden eerst bijvoorbeeld twee dagen in de week om te helpen, maar dat is teruggegaan naar vijf uur in de week. Dan is het lastig om echt goed te begeleiden en dan zie je dat de contacten tussen die kwetsbare burgers het eerste wegvallen.’

Wederkerigheid

De belangrijkste conclusie uit het onderzoek is dat de methode TijdvoorElkaar, indien op de juiste manier toegepast, van grote waarde kan zijn voor het bewerkstelligen van duurzame contacten tussen burgers met en zonder een beperking. Een open deur? ‘Ja zo klinkt het wel. Maar ik heb het wel geconstateerd. Wil je echt een duurzaam contact ontwikkelen, dan is bijvoorbeeld wederkerigheid belangrijk. Iedereen moet iets geven en iedereen moet iets ontvangen.’ Maar niet altijd wordt aan kwetsbare burgers gevraagd “Wat heb jij te geven?”, zo blijkt. En dat is juist cruciaal, vindt Bredewold. ‘Doe je dit niet, dan wordt het toch weer vrijwilligerswerk of maatjeswerk.’

Vraagverlegenheid

‘En dat zorgt ervoor dat kwetsbare mensen zich weer hulpvrager voelen’, weet Bredewold. ‘De kracht van dit project is nu juist dat beide partijen geven en ontvangen. Dit doorbreekt vraagverlegenheid en acceptatieschroom. Voor mensen met een beperking zorgt het bezinnen op de vraag wat ze te geven hebben er ook voor dat ze weer inzien dat zij ook iets kunnen betekenen voor anderen.’

Emotionele band

Met duurzaam contact bedoelt Bredewold niet een innige, emotionele band. ‘Het mooie is: het kan gaan over heel kleine dingen: de hond uitlaten, de was strijken. Dingen die iedereen kan. Maar hiermee leer je wel je buren kennen. Je zegt elkaar gedag, maakt een keer een praatje, je weet wie waar woont.’ De meerwaarde van dit lichte contact is volgens de onderzoeker dat mensen het gebruiken als opstapje. ‘Iemand die depressief is, kan zich inschrijven als klusjesman en zo iedere dag aan de slag gaan. Dat helpt bij het aanbrengen van structuur. En zo kom je te weten: wat kan ik aan?’

Bekijk hier de publicatie ‘Het belang van TijdvoorElkaar’ >>

Zorg + Welzijn is veranderd! Heb je het al eens gelezen? Blader hier een van onze nieuwe nummers door >>
En we hebben een mooi aanbod voor je: nu meer dan 40% korting op een  abonnement >>