Ze scheldt en blijft uit zichzelf herhalen dat het haar niks boeit dat haar ouders haar niet meer willen zien. Wanneer we als begeleiding door regelmaat en liefde het kleine raampje in het muurtje op een kier weten te zetten, slaat haar gedrag om. Dan wilt ze knuffelen en doet ze er alles aan om leuk gevonden te worden. Haar hechtingsproblematiek komt meer dan ooit naar voren, evenals haar behoefte aan stabiele, liefdevolle relaties.

Beloning

Om haar goede momenten op de boerderij te belonen, mag ze vandaag iets leuks kiezen om samen te gaan doen. Als ze er voor kiest om te gaan skaten, stel ik voor om onze vaste weg naast de boerderij te verruilen voor een skatepark. Binnen enkele seconden glundert ze van oor tot oor. Kristien houdt van uitstapjes met de auto omdat ze, wanneer de auto verder leeg is, DJ mag zijn. Ze maakt haar eigen afspeellijst en voegt de nieuwste nummers toe. De rapnummers met ongepaste teksten klikt ze snel door, ze doet haar best het goed te doen. ‘Deze wil ik je allemaal nog laten horen!’

Al snel zingen we luidkeels met de nummers mee, die steeds maar twintig seconden duren omdat ze niet kan wachten tot de volgende. Dan lacht ze: ‘het voelt net alsof we op vakantie zijn, dat is lang geleden. De laatste keer was ooit met mijn ouders. Nu denken mensen vast dat jij mijn moeder bent, dat is echt grappig he? Zullen we doen alsof dat zo is?’ Ons gesprek wordt bruut afgekapt door een drukke verkeerssituatie en wanneer we weer rustig kunnen praten zien we de locatie al.

Spanning

Als ik de auto voor de skatebaan parkeer merk ik dat Kristien gespannen is. Op de skatebaan is het druk, er zijn jongeren van verschillende leeftijden die dezelfde look hebben als haar eigen recente kledingstijl: kapotte broeken, stoere sierraden en capuchons op. ‘Dat ziet er goed uit,’ zeg ik, terwijl ik mijn skates van de achterbank pak. ‘Ik wil liever op de weg skaten,’ antwoord Kristien snel.

Nog voor ik verder kan vragen schud ze beslist haar hoofd. ‘Anders ga ik niet.’ Ik lach bij het zien van het ineens kleine meisje op de bijrijdersstoel. Na vijf minuten heb ik de blozende puber eindelijk de auto uit en skaten we enkele keren giebelend de weg af langs de skatebaan. Ik kijk toe hoe ze harder begint te lachen om de aandacht van de skaters te trekken, en vervolgens er snel weer vandoor gaat.

Ontspanning

We hebben een heerlijke middag en genieten. Als we aan het picknicken zijn zien we een vrouw met rode wangen die zich achter de kudde uitgelaten jongetjes aan haast. ‘Kijk mama, die mevrouw heeft het druk met zoveel kinderen,’ roept Kristien dan luid. Ze werpt mij een onzekere knipoog toe en kijkt dan naar de vrouw, die inderdaad even twee keer omkijkt omdat Kristien en ik maar twaalf jaar schelen.

‘Kristien dit…’ begin ik. ‘Het was maar een grapje,’ zegt ze snel terwijl ze naar haar broodje staart. ‘Ik mis haar,’ zegt ze dan voor de eerste keer. ‘Ik mis mijn moeder en meer wil ik niet zeggen.’ Ik geef haar een knuffel en ze zucht. Ik slik een brok weg. Konden we maar even ruilen.