Ook ons eigen jaarlijkse uitje werd om deze reden voor de tweede keer afgezegd, wat beteuterde gezichtjes opleverde. ‘We hebben een plan B nodig!’ benoemden we tijdens de vergadering. En daar kwam al snel de oplossing: Een nachtje op vakantie op onze eigen boerderij. Binnen een week hadden bijna alle begeleiders zich als vrijwilliger aangemeld om te ondersteunen en waren de voorbereidingen in volle gang.

Uitnodiging

We kozen er bewust voor het nieuws maar een paar weken van te voren te delen, leuke dingen om naar uit te kijken brengen veel (vaak positieve) spanning mee. Het gejoel barste los toen duidelijk werd dat we een slaapfeestje zouden gaan houden. ‘Of niet-slaapfeestje!’ grapte Bert. ‘En dan mogen we cola! En is er een kampvuur? Zijn er marshmallows?’ De weken die volgden zaten vol voorpret, waarbij er regelmatig gedeeld werd welk dekbed er meegenomen zou worden en welke knuffels de gelukkige logeergasten zouden zijn.

Feestavond

De dag van de logeerpartij zijn de zenuwen te voelen: er moet éérst gewerkt worden en daarna begint het feest. We beginnen met een lekker drankje en een vrolijke Hawaii-slinger bij onze zelfgemaakte bar, waar iedereen bij kan komen van de dag. Er worden foto’s gemaakt en ik hoor de jongens euforisch roepen: ‘Onze eerste vakantie als vrienden, geweldig!’ Daarna volgt een barbecue waar iedereen flink van geniet. Over en weer worden moppen getapt. ‘Dank jullie wel voor deze fantastische avond!’ wordt er telkens weer herhaald, en dat terwijl we nog maar net begonnen zijn. Niet veel later gaat de karaoke aan. De Hollandse meezingers zijn niet aan te slepen en iedereen zingt en danst uit volle borst mee.

Als ik op de klok kijk, zie ik dat het negen uur is, en dat de eerste jongeren stiekem een beetje beginnen te gapen. We verzamelen voor een rustmoment bij het kampvuur en roosteren marshmallows. Er wordt weer flink gelachen en iedereens karakter komt ook nu weer goed naar voren: sommige jongeren zitten geduldig bij het vuur terwijl anderen na tien seconden hun marshmallow in de vlammen steken om een zwart, plakkerig snoepje over te houden. We liggen dubbel wanneer ze deze met een stalen gezicht in hun mond stoppen en beweren dat het nog steeds lekker is. We sluiten af met een spannende speurtocht in het donker. Ik had verwacht dat ze elkaar stiekem zouden laten schrikken (ondanks duidelijke afspraken vooraf), maar in plaats daarvan doet iedereen fanatiek mee en wordt er goed samengewerkt.

Nachtrust

Met een volle kantine jongens en maar drie meiden in onze slaapkamer is de nachtrust ongelijk verdeeld. De meiden slapen al heerlijk voordat ik zelf in mijn slaapzakje kan gaan liggen. Als ik de volgende ochtend de kantine van de jongens inloop, zie ik witte gezichtjes en wallen bij de jongens. ‘Er is geslapen als een zaag!’ mompelt Michael. Ik kijk hem vragend aan. ‘Bedoel je: geslapen als een roos?’ ‘Nee!’ klinkt het antwoord van meerdere jongens in koor. ‘Jaap snurkte zo hard! Iedereen was wakker!’ Dan beginnen de jongens vermoeid te lachen.

De rest van de week blijft het gesnurk het onderwerp van de dag. We sluiten af met een gezamenlijk ontbijtje en een film. Als een grote familie zitten we aan tafel en wordt er gezellig gekletst. Een nieuwe traditie is geboren, iets moois wat uit corona voortgekomen is.