De zichzelf verklaarde vrijwilligers gaan bij de mensen langs of komen op bezoek na een telefoontje. Vuistregel is, dat elke vraag die hen wordt gesteld gelijk wordt opgelost. Nog dezelfde dag.

Daarnaast zijn er de meitinkers van de gemeente. Zij worden ingezet als er een ondersteunings- of participatievraag aan de gemeente wordt gesteld en ook zij maken gebruik van de inzet en het enthousiasme van de vrijwilligers. Meitinker (een eerste aanspreekpunt voor inwoners die ondersteuning vragen ten behoeve van wonen, welzijn of zorg red.)  en vrijwilligers zijn als twee handen op één buik. Als er meer of andere ondersteuning nodig is, regelen ze dat natuurlijk ook.

Verder zorgen de vrijwilligers met de vaste meitinker van het dorp voor ontmoetingen. Tussen ouderen onderling, tussen ouderen en dorpsgenoten, waaronder de ouders en kinderen van de basisschool en bijvoorbeeld jongeren die de handen wel uit de mouwen willen steken. Iedereen tevreden.

De gemeente omdat al in het eerste jaar van deze aanpak fors minder gebruik werd gemaakt van het budget voor zorg uit de Wmo. De vrijwilligers ook, want zij zijn apetrots op wat ze uitvoeren. En de oudere bewoners van Terherne? Zij ook, want zij herkennen ineens weer dat jong verderop in de straat als de zoon van die en die. Bovendien komen ze nog eens ergens, spreken ze nog eens iemand, zwaaien de kinderen weer als ze langskomen en lekt de kraan niet meer.

Eén puntje van zorg blijft er nog over. De mensen bellen de vrijwilligers steeds minder. Ze vinden dat ze voortaan zelf wel kunnen regelen dat ze met iemand meerijden naar het bloedprikken verderop, of dat ze zelf wel aan de buurman in de straat kunnen vragen of hij een schilderijtje komt ophangen.

De mensen van Terherne schamen zich een beetje dat ze zó bescheiden waren dat ze het niet zelf durfden te vragen. Dat ze daar een vrijwilliger voor nodig hadden.
Nu vragen ze gewoon zelf, ze waren namelijk ook vergeten hoe vanzelfsprekend  en leuk het antwoord kan zijn!

Agnes Wolbert is Kamerlid voor de Partij van de Arbeid sinds 2006. Ze is van huis uit gedragswetenschapper en heeft ook bedrijfskunde gestudeerd. Voordat ze volksvertegenwoordiger werd, werkte ze in het (speciaal) onderwijs en de jeugdzorg. Agnes Wolbert is lid van de vaste Kamercommissies VWS, WWI en Jeugdzorg. Ze is nu woordvoerder AWBZ,  Wmo en ouderenbeleid en heeft veel te maken met verpleeg- en verzorgingshuizen, thuiszorg, vrijwilligersorganisaties en bijvoorbeeld mantelzorg.