De vorige keer blogde Yvette over boze burgers >>

Misschien ziet mevrouw Jansen niet goed, of wordt ze wankel ter been. Of misschien struikelde ze, dat gebeurt ons allemaal wel eens. Als je het uitgezocht hebt, of erover wilt overleggen, dan is het wel handig als je informatie kunt delen. Want jouw collega’s moeten misschien ook even extra aandacht hebben voor mevrouw Jansen.

Help, (nog) een systeem

En dan gaat het mis. Dan bedenkt iemand dat het handig is om een systeem te hebben. Daar kan je dan in zetten wat er met mevrouw Jansen gebeurd is. En dat systeem kan dan ook opleggen wat je moet controleren en wat je moet noteren. Hoe laat mevrouw Jansen viel, wat ze toen aan het doen was, wat jij toen deed, wat je allemaal al uitgezocht hebt, wat je collega’s nog moeten uitzoeken en hoe je gaat voorkomen dat mevrouw Jansen nog een keer valt. En fijn van het systeem is dat vervolgens ook iemand kan controleren of jij alles wel goed ingevuld hebt. Dan wordt het systeem een vinklijst. En voor zorgmedewerkers is dit incidentensysteem al een tweede systeem. Want in het zorgdossier van mevrouw Jansen moet óók melding worden gemaakt van de valpartij…

Fijn, een systeem

Managers en inspectie dachten na de komst van het systeem al gauw: hé, dat is fijn, medewerkers registreren incidenten, dat levert informatie op. Hoeveel incidenten hebben wij eigenlijk, hoe vaak, wanneer en waar? Dat wil ik eigenlijk wel weten. En zo kreeg het systeem een tweede doel: het informeren van mensen die niet voor mevrouw Jansen zorgen. En je hoeft er niet eens voor naar ‘Oud en wijs’ in Lutjebroek, je haalt het gewoon uit de computer.

We doen een commissie

Als er informatie is, moet je daar natuurlijk wel wat mee doen. Zo ontstond de MIC-commissie, die periodiek de incidentmeldingen bespreekt, trends signaleert en adviezen geeft. Dat klinkt best aantrekkelijk: nog meer mensen die met mevrouw Jansen meekijken hoe te voorkomen dat zij valt. Maar teams hebben er vaak niet zo veel aan. Want na de melding gaan er vaak weken voorbij voordat er een reactie terugkomt uit het systeem. En ondertussen valt mevrouw Jansen wel of niet.

Middel wordt doel

Maar erger nog: soms wordt het probleem niet opgelost. Want er gebeurt iets raars, als er eenmaal systemen zijn. Daarvoor vroegen medewerkers elkaar, als het goed is: hoe is het met mevrouw Jansen? Was ze geschrokken? Moeten we iets doen? Zeg maar net als thuis, als je eigen moeder gevallen zou zijn. Maar nu vragen mensen aan elkaar: heb je al een MIC-melding gedaan? Voor mensen van buiten de zorg: MIC betekent Melding Incident Client. Er bestaat ook een Melding Incident Medewerker. Dus als een cliënt in de war is en jou slaat, dan meld je dat ook.  Maar als je verstandig bent, en je hebt steun nodig, dan huil je uit bij een collega. Want het systeem, dat heeft geen zakdoek.   

Doel wordt target

Maar het kan nog erger: laatst was ik in een team waar medewerkers zich afvroegen of ze die week wel genoeg MIC-meldingen hadden.  Want de Inspectie zou daarop letten. Geen MIC-meldingen, dat is verdacht. Dus voelt dat team de druk om elke week toch maar iets te melden.

De moraal van dit verhaal: ik meld geen incident. Ik meld een systeem!