Het voelde als luxeproblemen. Tot ik mijn Colombiaanse zonnebril afzette.
Tanja Nijmeijer, de Twentse vrouw die zich bij de Colombiaanse FARC aansloot, liet zich onlangs interviewen door NRC. Haar voornaamste punt: een oorlogssituatie kun je niet begrijpen vanuit een vredesperspectief. Daarmee legt ze een eenvoudig mechanisme bloot. Hoe je de werkelijkheid ervaart en ziet, hangt af van de bril die je op hebt.
Zo werkt dat ook in Nederland. Zolang het ons voor de wind gaat, kunnen we ons moeilijk voorstellen hoe het is om te leven in armoede. Hoe het is om je buitengesloten te voelen. Met de roze bril van succes op vinden we al snel dat de overheid niet zo moet pamperen. Totdat ons werk wegvalt, totdat we ziek worden of totdat ander onheil toeslaat. Dan wisselt ons perspectief en vragen we ons ineens af: waarom hebben we onze verzorgingsstaat afgebroken?
Tanja Nijmeijer eindigde haar interview met een blik op de toekomst. Ze zou graag sociaal werk willen doen voor de gemeenschap, maar dan wel zonder wapens. Een uitspraak waar ik kort van schrok: ‘wapens?’. Totdat ik besefte dat ik mijn Nederlandse vredesbril weer op had.
Het voelt weer goed om de strijd aan te gaan met ‘luxeproblemen’ als eenzaamheid en langer thuis wonen.
Jan Willem van de Maat
