Pro

‘Het wordt actie. Omdat de werkgevers niet op ons laatste ultimatum zijn ingegaan dat half april afliep, is er nu een conflict. We zijn er als bonden nog niet helemaal uit hoe we dat gaan invullen. Daarvoor praten we nog. Want welzijnswerkers zijn moeilijk op de been te krijgen. Ze vinden altijd dat ze belangrijker werk voor hun klanten te doen hebben dan voor zichzelf op te komen. Zelf denk ik aan een ludieke kaartenactie, waarbij we in navolging van de film New Kids on the block, op de kaarten laten drukken: En de werkgevers betalen helemaal nergens voor.
Hun voorstel behelst bijvoorbeeld een loonsverhoging van, omgerekend op jaarbasis, 0,2 procent. Dat is natuurlijk veel te weinig. Wij vragen 1,5 procent, dat is ongeveer gelijk aan de inflatie. Dat is toch wel het minste. Welzijnswerkers verdienen namelijk waardering, er wordt veel van hen gevraagd als professional in een complexe omgeving. Zeker nu het Welzijn Nieuwe Stijl wordt ingevoerd en er op een andere manier gewerkt moet gaan worden.
Ook willen de werkgevers een aantal verslechteringen doorvoeren, bijvoorbeeld willen ze de overgangsregeling voor het wachtgeld versoberen en ruilen ze het leeftijdverlof voor ouderen in voor vitaliteitsverlof voor iedereen. Allemaal maatregelen waar wij niets in zien, en die we net in de huidige cao goed geregeld hadden.’

Lizelotte Smits, bestuurder CNV Publieke Zaak

Contra

‘Ik zit niet aan de onderhandelingstafel, dat doet de MOgroep W & MD voor ons. Maar als directeur van een welzijnsorganisatie heb ik er natuurlijk wel een mening over. In de afgelopen cao zat een stevige loonsverhoging van ruim vijf procent. In vergelijking met de zorg en het onderwijs – de sectoren waar we logischerwijs als het om de arbeidsmarkt gaat als welzijnsector naar kijken – is het salaris van welzijnswerkers heel redelijk. Ik denk dat het weinig zinvol is om nu, in een tijd dat de gemeenten flink aan het bezuinigen zijn op het welzijnswerk, weer over een loonsverhoging te praten. Als je het aan mij vraagt, moeten de onderhandelingen eerder gaan over scholing en begeleiding van werk naar werk.
Wat nu op het spel staat is de werkgelegenheid. In Amersfoort wil de gemeente dertig procent gaan bezuinigen op welzijn. Het gros van die bezuiniging wil de gemeente binnenhalen door in de stenen te schrappen, dat wil zeggen ze wil alle wijkcentra hier sluiten. Het argument is dat er voldoende gebouwen – scholen, kerken en dergelijke – in de wijken beschikbaar zijn waar mensen elkaar kunnen ontmoeten. Binnen nu en vier jaar moet dat gebeuren. Van dat tempo hangt het ook af of we al dan niet mensen gedwongen moeten ontslaan. Wel zullen we medewerkers moeten omscholen en begeleiden naar ander werk. Het lijkt me logischer om daar geld aan te besteden dan aan een loonsverhoging.’

Gert van Dijk, directeur/bestuurder Welzijn Amersfoort