ActiZ geeft aan dat mensen steeds langer thuis willen en moeten blijven, maar dat er aan de andere kant gesneden wordt in de begrotingen voor wijkverpleging. ‘Via wijkverpleging voorkomen we dat mensen gebruik moeten gaan maken van langdurige zorg. Maar deze maatschappelijke opgave wordt, gezien de krappe budgetten, haast onmogelijk. De ouderen die langer thuis willen wonen, worden de dupe van deze ontwikkelingen.’
Bezuinigen
ActiZ stelt bovendien dat de gesprekken tussen zorgaanbieders en zorgverzekeraars verhardden en roept de politici in Den Haag op hun verantwoordelijkheid te nemen. Maar waar ligt precies het probleem? Volgens de brachevereniging begon het al in 2015. Er moest flink bezuinigd worden en dat is gedaan. Zorgorganisaties hebben de broekriem aangetrokken en banen geschrapt. Hier zaten echter wel consequenties aan. ‘Zorgprofessionals werden ontslagen en clienten kregen minder zorg. Daarnaast draaide een kwart van de zorginstellingen dat jaar verlies op wijkverpleging.’
Langer thuis wonen
Aan de andere kant bleven er wel nieuwe cliënten binnenkomen. Dit werd extra gestimuleerd door de inzet op langer thuis wonen en een korter verblijf in het ziekenhuis. ‘Zorgorganisaties kunnen deels sturen op de hoeveelheid zorg per client, maar niet op het aantal clienten dat zorg nodig heeft. Niet alle zorgorganisaties zijn daarom binnen het door verzekeraars gestelde budgetplafond gebleven.’ Zorgverzekeraars willen nu het overschreden bedrag terugvorderen van zorgorganisaties. Een actie die volgens ActiZ niet past binnen een transitieperiode. ‘In de opbrengstverrekening zou ruimte moeten zijn voor redelijkheid, met respect voor de inspanningen die zijn geleverd om meer zorg te verlenen voor minder geld.’
Cliëntenstops
In 2016 zijn de problemen volgens ActiZ alleen maar verergerd en is de wijkverpleging verder onder druk komen te staan. De budgetten zijn nog steeds te laag om de toestroom van nieuwe clienten op te vangen en als gevolg daarvan is door meerdere zorgaanbieders aangegeven dat ze de vraag niet aankunnen. ‘Zij zien zich gedwongen om cliënten door te verwijzen. We verwachten op korte termijn dan ook meerdere cliëntenstops.’
Budgetproblemen
Ook het eerstelijnsverblijf is een belangrijke schakel om mensen langer thuis te laten wonen stelt ActiZ. Maar ook daar spelen budegtproblemen. Wederom door de toestroom van nieuwe clienten. ‘We verwachten dat er in 2016 nog meer zorgaanbieders slechte financiele resultaten zullen behalen. Wanneer dit jaar na jaar gebeurt, komt de continuiteit van de zorg in het geding.
‘Ik heb nog nooit een wijkverpleegkundige gesproken die voor dit mooie vak heeft gekozen om zo veel mogelijk papieren en formulieren in te vullen. Dus zal ik die rompslomp tot een minimum beperken’, dat zegt staatssecretaris Van Rijn in een brief aan de Tweede Kamer. Lees meer >>
Administratieve lasten
Op dit moment zijn verzekerraars druk met de inkoop van wijkverpleging voor 2017. Volgens ActiZ vragen de meeste zorgaanbieders zich hierbij af of ze nog wel door moeten gaan met het leveren van wijkverpleging. Hier noemt ActiZ een aantal oorzaken voor: er is geen ruimte voor verdere professionalisering, de budgetten komen nog meer onder druk te staan omdat de tarieven verder omlaag gaan, de beschikbaarheid en bereikbaarheid van specialistische zorg wordt niet of nauwelijk in het inkoopbeleid meegenomen en de administratieve lasten gaan omhoog vanwege de doelgroep registratie.
Zorg dichtbij
ActiZ concludeert in de brief dat het toekomstbeeld waarin de wijkverpleegkundige haar vak terug zou krijgen en de cliënt meer keuzevrijheid geen waarheid blijtk te worden. ‘Het beleid van de verzekeraars bewerktstelligt het tegenovergestelde: de continuiteit van de zorg loopt gevaar. De keuzevrijheid van clienten wordt beperk en zorg die net iets ingewikkelder is, wordt straks niet meer geleverd. Het verzuim van medewerkers stijgt, want de druk op wijkverpleging neemt toe en zorgorganisaties komen in de problemen.’ De brachevereniging roept de minsiter en staatssecretaris op hun verantwoordelijkheid te nemen. Zij zouden moeten bewerkstelligen dat verzekeraars open staan voor een gesprek en daarnaast in de begroting van 2017 meer financiele ruimte creëeren voor langer thuis wonen. ‘Het is in het maatschappelijk belang zorg zoveel mogelijk dichtbij de burger te organiseren en daarmee duurdere ziekenhusiopnames of opnames in de langdurige zorg zoveel mogelijk te voorkomen.’
Dank je Frans. Ik dacht ook aan de coöperatieve verzekeringsvorm waar ik ooit voor koos. Het gaat mij niet speciaal om de wijkverpleging, het gaat mij om de zeggenschap rondom verzekerde zorg in het algemeen.
Beste Cora, Die stem en inbreng van de zorgvrager is in Brabant nog aanwezig via de Kruisvereniging Noord Brabant ( ja inderdaad het kruiswerk bestaat nog: 2 plaatselijke afdelingen bestaan dit jaar zelfs 100 jaar!) Er is een coöperatie opgericht waarin zorgaanbieders onder de regie van de Kruisvereniging het concept van de Wijkzuster Terug uitvoeren. Dat is wat hen bindt. De wijkzuster als spil in de wijk. Het project draait nu bijna 6 en een half jaar. En inderdaad zien we beloften van den Haag, 250 mio in het regeerakkoord voor de wijkverpleegkundige zorg, smelten.
Waardoor alles wat is opgebouwd in het kader van het programma de Zichtbare Schakels, uiteindelijk verloren dreigt te gaan daar waar het gaat om geld. Ondanks dat de werkwijze aantoonbaar goedkoper is , de oplossingen van zorgvrager en wijkzuster gezocht worden in het Alledaagse en niet in dure oplossingen.De coöperatie is nu in gesprek met de zorgverzekeraars om voldoende geld te krijgen teneinde het concept vol te kunnen blijven houden. Hoopvol.
Gaarne bereid hierover nader te informeren.
Waar blijft de stem en inbreng van de verzekerden? Wat willen wij als burgers? Worden wij als verzekerden geraadpleegd over inhoudelijke zaken die onze zorg betreffen. Ik merk er niks van. De politiek en de NPCF zijn voor mij geen spreekbuis. Hebben wij nog wel wat te kiezen als het onze zorg betreft? Of moet je dat dan maar zelf betalen? Dan heb ik liever dat de verplichting me te verzekeren wordt afgeschaft of dat ik kwa verzekering ook echt wat te kiezen heb.