Het onderzoek ‘Alleen slechte vrouwen klagen’,  borduurt voort op eerder onderzoek naar allochtone vrouwen in een isolement. In de titel van het onderzoeksrapport ligt direct de kern van de problematiek. De vrouwen, allochtone mantelzorgers die de spil zijn in de zorg aan de naaste, zien hulp vragen als falen. Zo vroeg een respondent: ‘Waarom zou ik iemand anders binnen laten? Dan laat ik zien dat ik moe ben en niet meer wil’.

Ziek
Ten onrechte denken gemeenten dat als allochtone spilzorgers echt hulp nodig hebben ze wel een Wmo-loket zullen binnenstappen, aldus Tonkens, bijzonder hoogleraar Actief Burgerschap aan de UvA. ‘Ze kennen de weg niet, spreken vaak de taal onvoldoende en komen niet op het idee om hulp te vragen. Ze vinden dat ze het zelf moeten doen, want dat doet een goede echtgenote, dochter of schoondochter.’ Zoals de vrouw die drie jaar lang alles voor haar gehandicapte vader deed. Ze droeg hem ook op haar rug naar boven en werd uiteindelijk zelf ook ziek, vertelt een projectleider van Al Amal, een Utrechtse organisatie die zich inzet om de participatie van mensen in de Nederlandse samenleving te verbeteren.

Erkenning
Wie doorvraagt merkt dat allochtone spilzorgers bijvoorbeeld veel behoefte hebben aan erkenning. Contact met lotgenoten is daarvoor een belangrijk instrument, benadrukt Tonkens. ‘Onderschat niet hoe waardevol een koffieochtend is. Ze kunnen luisteren naar elkaar en krijgen erkenning van elkaar.’ Ook aan kennis over welke ondersteuning mogelijk is, is veel behoefte. Volgens de onderzoekster moeten professionals daarin een veel actievere rol spelen. Bovendien moeten allochtonen geholpen worden om zichzelf beter te organiseren, vindt Tonkens.

Vrijstelling
Daarnaast blijkt er behoefte aan hulp bij de administratie en aan vrijstelling van sollicitatieplicht, een mogelijkheid die mantelzorgers hebben maar waar allochtone spilzorgers vaak niet in aanmerking voor komen, omdat ze niet weten dat ze daarvoor bij het CIZ een indicatie kunnen aanvragen.

Belangstelling
Om allochtone spilzorgers beter te ondersteunen raadt Tonkens lokale overheden onder meer aan om organisatie en lotgenotencontact te stimuleren. ‘Ondersteuning van waardevolle zelforganisaties als Al Amal helpt daarbij.’ Dat wil niet per se zeggen dat allochtonen ondersteuning moeten krijgen van iemand met dezelfde etnische achtergrond. ‘Dat je oprechte belangstelling toont voor hun problemen en behoeften is belangrijker.’

Afrekencultuur
Ook moeten volgens haar huisartsen en verpleegkundigen bijgeschoold worden in de problemen van allochtone spilzorgers. ‘Ze realiseren zich niet dat zij voor allochtone spilzorgers vaak het enige contact met de zorg zijn, en dus de enige schaarse kans om ze hulp te bieden.’ Tonkens
 waarschuwt het Rijk voor de ‘afrekencultuur’ die volgens haar juist voor deze mensen, die nu eenmaal moeilijk bereikbaar zijn, gevaarlijk is. ‘Het kost meer tijd om ze te helpen en je hebt niet meteen resultaat.’

Meer nieuws in uw inbox? Klik hier voor de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Voor meer achtergronden en opinies, neem hier een abonnement op Zorg + Welzijn Magazine.

  Volg Zorg+Welzijn op Twitter