Laatste artikelen van deze auteur
‘Het blijft altijd onrustig in de broekjes’
Dankzij corona kent het hele land het woord ‘huidhonger’. Veel mensen herontdekten de waarde van intimiteit, een aanraking, een knuffel. Toch blijkt het nog moeilijk voor professionals om het onderwerp met oudere cliënten bespreekbaar te maken. Noëlle Sant van Vilans heeft tips.
Nederland zit gevangen in het ‘zorg-denken’
Veel ouderen zijn ongewenst alleenwonend. Ze zijn niet ziek (genoeg) voor een verpleeghuis, maar dreigen wel te vereenzamen. Voor deze ouderen ontwikkelde Jan Ruyten ‘Thuishuizen’. Een studentenhuis voor tussen de vijf á zeven ouderen en met welzijnswerk om hun netwerk te vergroten. Na veertien jaar zijn er vijf Thuishuizen gerealiseerd. ‘Als je geen zorg nodig hebt, is er geen geld.’
‘Elke wijk verdient een scharrelambtenaar’
Als sociaal professional heb je veel te maken met de gemeente. Vaak moet je laveren tussen de ‘leefwereld’ van de bewoners en de ‘systeemwereld’ van de gemeente. Hoe kan je die aan elkaar verbinden? Een bestuurlijk experiment in de Rotterdamse wijk Reyeroord geeft hierover interessante inzichten.
‘Huidige samenleving tolereert geen overlast’
De juiste aanpak van psychiatrische patiënten die een (potentieel) gevaar zijn blijkt een taai probleem. De gemeente Amsterdam ontwikkelde een speciale aanpak voor deze groep. 'Voor hen geldt: hoe duidelijker hoe beter. Daarom geloof ik in drang en dwang.'
Positieve gezondheid: nu ook op wijkniveau
Gezond zijn is meer dan niet ziek zijn. Het gaat ook over meedoen, kwaliteit van leven en zingeving ervaren. Het Louis Bolk instituut onderzocht welke interventies gezondheid- en welzijnsprofessionals op wijkniveau kunnen doen om bij te dragen aan de positieve gezondheid van de bewoners.