Jurist Wikke Kootstra van Wieringa Advocaten in Amsterdam schrijft een weblog over de zaak, waarin een begeleider en een gehandicapteninstelling recht tegenover elkaar stonden. Een zwaar verstandelijk gehandicapte bewoner kreeg ’s nachts een woedeaanval en liet zich schreeuwend op de grond vallen, zo omschrijft de jurist het incident. De begeleider probeerde met twee collega’s de bewoner te verplaatsen, omdat hij iedereen wakker dreigde te maken met het geschreeuw. Maar de bewoner was zó zwaar en groot, dat de drie begeleiders hem over de grond moesten slepen. De bewoner hield daar door de ruwe vloerbedekking pijnlijke en grote schaafwonden op de rug aan over. Ook was de bewoner helemaal in de war van de gebeurtenis. De zorgorganisatie wilde na dit incident de begeleider ontslaan.

Aanpak

‘Zo op het eerste gezicht geen briljante aanpak’, zegt Kootstra in haar blog. ‘Je zou je kunnen voorstellen dat begeleiders in hun opleiding betere methoden leren om met dit soort situaties om te gaan, die toch niet extreem zeldzaam zullen zijn.’ Al met al lijkt het alsof de rechter vond dat de zorgorganisatie te hard van stapel was gelopen in haar reactie op het incident, aldus de jurist, want de zorginstelling mocht de begeleider niet ontslaan.

Bezetting

De kantonrechter oordeelde dat het incident en de negatieve effecten op de bewoner de gevolgen waren van een lage personele bezetting, de keuze van de vloerbedekking en het ontbreken van handleiding op basis waarvan de begeleiders hadden moeten bedenken dat ter plekke kalmeren een betere optie zou zijn geweest. De organisatie kon onvoldoende duidelijk maken wat de begeleider anders had moeten doen die nacht. Bovendien werkte de begeleider al lang zonder problemen voor deze organisatie.

Ontslag

Een aantal maanden later staan de begeleider en zijn werkgever weer voor de rechter. Ondanks mediation kan de begeleider zijn draai niet meer vinden binnen de organisatie en blijft de werkrelatie verstoord. Hij zit ziek thuis. Of hij dan nu wel ontslagen mocht worden? Prima, vond de begeleider, maar dan wel met een ontslagvergoeding vijf keer zo groot als waar een rechter normaal op uit zou komen.

Verliezer

De kantonrechter heeft een ontbindingsvergoeding van ruim 140.000 euro toegezegd. Volgens Kootstra was de rechter blijkbaar getergd vanwege de ‘niet bijzonder handige aanpak’ van de zorginstelling en noemt de organisatie een ‘slechte verliezer’. ‘Men komt met een verhaal over toevallig net gewijzigde werkwijzen waar deze werknemer opeens niet meer in zou passen. De instelling refereert verder weinig inlevend aan de man zijn psychische ongeschiktheid voor het werk en presenteert het mislukken van de mediation als de schuld van de begeleider: “hij wilde zijn fouten niet in zien”‘, aldus de jurist. Een vergoeding was beslist op zijn plaats, meent de jurist. Maar een bedrag van 140.000 euro (5 keer het bedrag dat normaal in zo’n zaak zou worden toegekend) is wel uitzonderlijk hoog.

Heb je Zorg + Welzijn magazine al eens gelezen? Blader hier een van onze nummers door >>
En we hebben een mooi aanbod voor je: nu meer dan 40% korting op een abonnement >>