Betaalde mantelzorgers kunnen ingezet worden voor werkzaamheden die thuiszorgmedewerkers niet mogen of kunnen doen. Hierbij kan gedacht worden aan boodschappen doen, meerijden naar het ziekenhuis of hulp in het huishouden.
Langer thuis wonen
Doordat ouderen steeds langer thuis moeten, en willen, blijven wonen, wordt de periode van zorg thuis ook zwaarder en langer. In veel gevallen moeten de ouderen en hun naasten dit zelf opvangen. Daarom is het ontstaan van betaalde mantelzorg niet vreemd, zo vindt het Nationaal Ouderenfonds. Sommige ouderen hebben immers geen sociaal netwerk dat (voldoende) mantelzorg kan bieden. Een andere groep ouderen vindt het wellicht lastig om familie te belasten met zorg. ‘Het Nationaal Ouderenfonds vindt het goed dat ouderen, als de financiële mogelijkheden er zijn, dan zelf kunnen kiezen om betaalde mantelzorg in te huren. Bovendien komt er zo meer ruimte voor de kinderen of andere mantelzorgers om samen leuke tijd door te brengen in plaats van praktische dingen te moeten regelen.’
Door te bezuinigen op de huishoudelijke hulp wordt de druk op mantelzorgers vergroot. Dat zegt Mezzo, de landelijke vereniging voor mantelzorgers, al langer. Nu wordt dit signaal ondersteund dankzij een onderzoek van V&VN. Lees meer >>
Vangnet
Maar hiermee wordt wel direct een kwetsbaar punt benadrukt. Want hoe moet het dan met ouderen die tegen dezelfde problemen aanlopen en niet de financiële ruimte hebben om betaalde mantelzorg in te huren? ‘Wij vinden dat de overheid altijd een vangnet voor álle ouderen moet bieden. Niet alle ouderen kunnen zich betaalde zorg veroorloven. Daarnaast bestaat het gevaar dat betaalde mantelzorg wordt gezien als aanvulling op de mantelzorg door naasten. En dat er vanuit de overheid onvoldoende aandacht is voor ondersteuning bij lichte zorgtaken, gezelschap of zelfredzaamheid. Tot slot is er ook een gevaar van verschuiving: laten de nu onbetaalde mantelzorgers zich straks betalen voor hun zorg?’
Kwetsbare ouderen
En dan is er ook nog een risico aan betaalde mantelzorg, zo stelt het Nationaal Ouderenfonds op haar website. ‘Wij geloven dat de meeste mantelzorgondernemers ouderen graag ondersteunen. Maar er zullen ook ondernemers zijn die vooral uit zijn op geld verdienen. Iedereen kan een dienst voor betaalde mantelzorg aanbieden. En met goede reclame weten ouderen of hun kinderen deze dienst ook te vinden. Het Ouderenfonds maakt zich daarom zorgen om de grote groep kwetsbare ouderen die mantelzorg afneemt.’
Keurmerk
Hoe moet het dan verder? Want aan de ene kant is de aanvullende hulp welkom, maar aan de andere kant zitten er ook haken en ogen aan. Daarom pleit het Nationaal Ouderenfonds voor landelijke richtlijnen waar organisaties die betaalde mantelzorg aanbieden aan moeten voldoen. Ook zou het fonds graag zien dat er een keurmerk ontwikkeld wordt. ‘De betaalde mantelzorgaanbieders zijn niet vertegenwoordigd in een branche. Daarom ontbreekt ook een keurmerk. Het Ouderenfonds ziet graag dat de zorgaanbieders een keurmerk ontwikkelen.’ Daarop vooruitlopend publiceert het Nationaal Ouderenfonds zelf binnenkort een checklist die ouderen en hun naasten moet helpen bij het kiezen voor een betaalde mantelzorgaanbieder.
Ik begrijp de reacties goed. Ik vind dat ze alle drie gelijk hebben. Dat is minder gelukkig is heeft mijn insziens te maken dat het vanuit de overheid niet de bedoeling was dat er commerciële organisaties in het gat sprongen. Weet ook uit eigen ervaring dat je geen fulltime mantelzorger kunt zijn terwijl dat misschien wel wenselijk is. Dan kan een commercieel bedrijf hier mooi op inspringen!
Inderdaad noem het geen mantelzorg, maar vervangende zorg en zorg voor goede controle op kwaliteit van organisaties die dit leveren. Ine Bertens wijkverpleegkundige
Noem het geen mantelzorg want het is geen mantelzorg, het is commerciële dienstverlening. Dat daarvan meer wordt aangeboden is logisch, als de overheid zich terugtrekt. Maar laat dit geen signaal zijn aan de politiek dat de inkrimping van de collectieve zorg een goede ontwikkeling is, want dat is niet zo.
Er zijn nu echt mensen die te kort komen.
Mantelzorg is de zorg voor een naaste, die voortkomt uit de bestaande relatie van degene die hulp nodig heeft en degene die zorgt. Daar kun je eventueel die naaste voor betalen. Maar wat hier bedoeld wordt is geen betaalde zorg door een naaste (mantelzorg) maar betaalde dienstverlening die al lang bestaat onder de naam hulp in de huishouding, poetshulp, boodschappenhulp, maatje, gezelschapsdame/-heer, chauffeur, klussenhulp etc.
Wat is daar mis mee? Is het niet juist beter als mensen die dit zelf kunnen regelen en betalen, dit zelf te laten doen, zodat de welzijnsorganisaties en gemeente hun geld kunnen besteden aan het regelen van hulp voor hen die het niet zelf kunnen betalen/regelen?
Als mensen er zelf voor moeten betalen letten ze ook beter op wat ze in huis halen en stoppen ze eerder als het niet bevalt. Dus een keurmerk? Dat geeft weer een hoop bureaucratie ….