Door Carolien Stam – Nog meer dan de financiering baart de kwaliteit van de plannen het LSA zorgen. Het Landelijk Samenwerkingsverband Aandachtsgebieden heeft van minister Vogelaar de toezegging dat op 1 maart dit jaar de plannen en de financiering rond zijn.

‘Maar uit een onderzoek van het Nicis – ‘Maatschappelijk Top Instituut voor de steden’ – blijkt dat er aan de plannen nogal wat hapert als het gaat om de analyse van het probleem, de geformuleerde doelen en de te gebruiken instrumenten,’ zegt directeur Henk Cornelissen van de LSA.

Oude plannen, nieuwe zakken
De directeur van de landelijke koepel van bewonersorganisaties zegt nog weinig te merken van “oude plannen in nieuwe zakken”. Die suggestie werd gedaan in een Volkskrant-artikel (11 maart 2008): ‘In veel gemeenten nemen wethouders genoegen met oude projecten van corporaties, waarover allang afspraken bestonden, maar die nu onder de vlag “Vogelaar-gelden” worden geschaard.’

Bestaande budgetten
‘Van bewoners horen wij dat de onderhandelingen op wijkniveau over nieuwe zaken en nieuwe plannen gaan,’ zegt Cornelissen. ‘We moeten de plannen nog napluizen, maar ons bereiken geen berichten dat bestaande budgetten worden gebruikt voor nieuwe plannen. Zowel corporaties als gemeenten zeggen nog steeds: “Het gaat wel lukken met nieuw geld”.’

Belofte
Cornelissen heeft er vertrouwen in dat minister Vogelaar haar belofte van 250 miljoen extra geld per jaar voor aandachtswijken, gestand zal doen. Belangrijk, zegt Cornelissen, is de samenwerking van drie partijen bij de uitvoering van de plannen. ‘Dat zou projectmatig moeten gebeuren, waarbij een onafhankelijke projectleider de corporaties, gemeenten en de bewoners bij elkaar brengt en het project aanstuurt. Op die manier is verkokering te vermijden.’

Betrek bewoners
De LSA wijst nadrukkelijk op het betrekken van bewoners bij het maken en de uitvoering van de plannen. ‘In de praktijk blijkt dat veel plannen door professionals worden gemaakt en de inbreng van bewoners wordt vergeten’, zegt Cornelissen. ‘Ga met bewoners om de tafel zitten en begin al met enkele problemen in de wijk op te lossen. Als dat succesvol is kun je daar verder op bouwen. We hoeven niet in een alomvattend plan elk detail in een uitgebreide nota te zetten.’