Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0
In mijn vorige weblog ‘Uit de stoel trekken’ pleitte ik er voor dat het (lokaal) welzijnswerk zich vooral moet richten op het motiveren van burgers om te leren, zich te ontwikkelen. Met name de groep die werkloos op de bank zit. Een belangrijke reden hiervoor is dat deze mensen vaak in en in ongelukkig zijn. Waarom vind ik dat leren en ontwikkelen zo belangrijk?
001_RBIAdam-image-1152535.jpeg

De vorige keer blogde Dik over hoe welzijnswerkers energie moeten steken in het bestrijden van het ongelukkige leven>>

Laat me beginnen met de stelling dat heel veel problemen en ellende het gevolg zijn van ‘onwetendheid’. Denk aan zaken als gezondheid, eetgedrag, opvoeden en leefgewoonten. Er worden veel informatieavonden georganiseerd en zijn spotjes op tv of obesitas-programma’s op de commerciële zenders met tussendoor reclame van McDonalds.

Dat werkt niet voor deze doelgroep. Deze groep moet individueel benaderd worden.

Ik ga u een praktijkvoorbeeld geven.

In de samenwerking met Themis (een effectieve en efficiënte op participatie gerichte methode die de belevingswereld van de deelnemers als uitgangspunt neemt) hebben wij een opleiding verzorgd voor de meest laaggeletterden met Arabische afkomst. Dit in kader van een Europees project samen met organisaties in Malmö en Kopenhagen.

Twaalf dames namen deel aan de opleiding die 15 maanden duurt en waarin vijf modules worden behandeld. Eén van die modules gaat over opvoeden. Een aantal moeders vertelden hun zoontjes niet te knuffelen. Dat doe je niet bij een man, vonden ze. Onder leiding van een Arabisch sprekende agoge is daar uitvoerig over gesproken, wat heeft geleid tot een nieuw inzicht over opvoeden bij deze vrouwen. Ze hebben tijdens deze module ook een groot aantal Nederlandse woorden gebruikt en geleerd en zo meer kennis verkregen over het onderwijs in Nederland. Ze weten nu meer.

De twaalf vrouwen hebben na 15 maanden hun taalcertificaat ontvangen en de grootste groep is doorgegaan met taalontwikkeling in de hoop uiteindelijk een MBO-opleiding te kunnen gaan volgen. Als u hier meer over wilt weten, verwijs ik u gaarne naar deze website.

Overigens om twaalf vrouwen tot deze opleiding te bewegen en zich zo open te stellen is  vertrouwen leidend tussen de agoge en de vrouwen. Daar begint het.

Een ander voorbeeld wil ik u ook niet onthouden. Een aantal jaren organiseren wij in samenwerking met het ROC Mondriaan de opleiding ‘Buurtconsulenten’. Drie maanden vier dagdelen les en negen maanden stage en twee dagdelen les.

Het vraagt veel tijd, geduld en vertrouwen van de ondersteunende agogen om vrouwen te bewegen tot aanmelding. Maar u gelooft uw ogen niet als deze vrouwen een jaar later hun MBO 1 diploma in ontvangst nemen. Ze hebben zelfvertrouwen gekregen en eigen grenzen verlegd, zijn een bewuster opvoeder geworden en zitten bordenvol trots. Meer dan 80% van deze vrouwen is verder gegaan met leren en een groot deel is uiteindelijk aan het werk gegaan.

Onwetendheid is vaak wat onze doelgroep beperkt. Ze doen het vaak niet expres. Ze weten het gewoon niet. Naar mijn oordeel is de belangrijkste taak van lokaal welzijnswerk in de toekomst om heel laagdrempelig mensen te bewegen te leren of in ieder geval kennis te nemen. Denk hierbij eens aan het – in samenwerking – ontwikkelen van een ‘Buurtacademie’.

Ik ben er druk mee bezig kan ik u melden.

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.