Lees hier meer blogs van Dik Hooimeijer >>

Ik wil toch even terugblikken. En dat doe ik aan de hand van een paar stukken die ik vorige week en afgelopen weekend in de pers heb gelezen. En ik wil zo aan het eind van het jaar toch nog een beetje “leeglopen” om er volgend jaar weer fris en energiek tegenaan te kunnen gaan.

In Den Haag hebben wij de afgelopen week te horen gekregen dat de bezuinigingen voor welzijn oplopend tot 2014, zo’n 25 procent zullen bedragen. Ik hoor dit percentage ook in veel andere steden. Opgeteld met de kostenstijging van de cao wordt het welzijnswerk met ruim een derde teruggebracht. Dat is erg voor medewerkers en dat is erg voor klanten.

Vorige week zaterdag stond op de voorpagina van de Volkskrant dat werkgever Wientje de meest invloedrijke Nederlander is. In het bijgaande artikel stond het volgende: ‘Volgens Rinooy Kan is dit een droomkabinet voor werkgevers.’ Een andere insider: ‘De enige pijn die de betere kringen van dit regeerakkoord hebben, is dat de aankoop van hun schilderijen door de BTW wat duurder worden. En dat groen beleggen minder aantrekkelijk wordt. Dat is alles.  De klappen van de 18 miljard bezuinigingen vallen aan de onderkant.’

Het is niet anders en het wordt nog hardop gezegd ook. Maar door wie zitten wij nu met de crisis, de ellende en de bezuinigingen? Afgelopen zaterdag in de Volkskrant drie opvallende artikelen. Rijkman Groenink, voormalig baas ABN AMRO werd geïnterviewd. Op geen enkele manier nam hij verantwoordelijkheid voor zijn falen. En aan de bonus van 22 miljoen euro kon hij ook niets doen. Op pagina 13 van diezelfde Volkskrant een interview met Mark Rutte. De kop van het artikel was ‘Wij willen de samenleving terugveroveren op hufters’. Dat bekt lekker. Maar wie zijn de werkelijke hufters als we bedenken wie ultimo verantwoordelijk zijn voor het feit dat we nu moeten bezuinigen? Daarover geen woord.
 
En als klap op de vuurpijl was er een betoog van Rutger Koopmans onder de kop ‘Weg met de verzorgingsstaat’. Koopmans was lid van een commissie die in 2008 de mogelijkheden voor een activerend armoedebeleid voor de gemeente Amsterdam op een rijtje moest zetten. Zo op het eerste gezicht een prima artikel. Al die regelgeving afschaffen, niet pappen en nathouden, armoede aanpakken, sociaal stijgen en mensen in hun kracht zetten. Hij doelt hier nadrukkelijk op het concept van de civil society. Zoals ook onze Haagse wethouder welzijn in zijn vorige week verschenen Wmo nota.

Koopmans stelt in zijn artikel: ‘Er is een groep die in armoede leeft, en er is een groep die professionele hulp verleent. De één zijn probleem is de ander zijn brood.’ Iets verder stelt hij: ‘Armoede los je niet met geld op. Je lost het op door sterkere mensen te creëren.’ En dat doe je door de sociale omgeving in te schakelen en te activeren. Hoe bedenk je het? Kenmerkend voor mensen in armoede is vaak het lage zelfbeeld, beperkte maatschappelijke oriëntatie en sociaal isolement. En nu moet de buurman ze daar mee helpen?!

De vier artikelen lijken misschien niets met elkaar te hebben, maar terugblikkend op 2010 juist alles! Wie is ook al weer verantwoordelijk, hoe vegen we dat onder het tapijt, steek populistisch in en verzin een mooie term als alternatief voor bezuinigen: civil society!

Ik wens u fijne feestdagen en een inspirerend 2011.

Dik Hooimeijer (1954) is binnen Stichting MOOI, een welzijnsorganisatie in Den Haag en Zoetermeer, onder meer verantwoordelijk voor Marketing, Innovatie en Projecten. Sinds 1975 is hij werkzaam in de welzijnssector. Hij noemt zichzelf een absoluut welzijnsdier, maar is ook een oprecht criticaster. Naar zijn oordeel is welzijn te weinig innovatief en speelt het niet in op de tijdgeest.