De vorige keer blogde Mellouki over sociaal ondernemen met kralen in Nairobi >>
Hoe neem ik als burger met een beperking het heft in eigen hand? Daar had ik onlangs een mooi voorbeeld van. Het was tijdens een vergadering van de Wmo Adviesraad in het Amsterdamse stadsdeel Oost. Erwin Young – lid van Onbeperkt Oost, de organisatie van actieve mensen met een beperking en zelf blind–sprak zijn onvrede uit over het feit dat kapotte rateltikkers niet snel meer worden gerepareerd.

Een rateltikker is een akoestische signalering bij verkeerslichten. Het tikt of ratelt waardoor blinden en slechtzienden weten of ze veilig kunnen oversteken op een overstapplek voor het openbaar vervoer. De rateltikker staat in de hoofdstad bij circa 370 verkeersregelinstallaties. We weten dat een rateltikker ongeveer een keer in het halfjaar uitvalt. Een technicus komt dan langs om het probleem op te lossen. Meestal duurt dit twee dagen en dat is te overzien. Maar sinds de gemeentelijke reorganisatie duurt het soms twee maanden voordat er werk wordt gemaakt van een melding van een disfunctionerende rateltikker. De reparatiefunctie is ondergebracht bij een Resultaat Verantwoordelijke Eenheid Verkeer en Openbare Ruimte (RVE V&OR). Maar verantwoord en resultaatgericht is het niet. 

Waarom ik me hier druk over maak? Kapotte rateltikkers leveren gevaar op voor mensen met een visuele beperking. Zij zijn namelijk voor hun mobiliteit geheel afhankelijk van het openbaar vervoer. Want fietsen of rijden doe je niet. De rateltikker maakt het verschil tussen een plek in de stad wel of niet bereiken. Vóór de reorganisatie werden de rateltikkers binnen 48 uur hersteld. 

De laatste zes maanden hadden veel blinden het gevoel dat de rateltikker niet heel erg goed op het netvlies zat van de mensen aan de andere kant van het meldingsnummer. Erwin: ‘Bij de gemeente wordt gedacht “ja, er zijn meer problemen in de stad”. Maar voor blinden en slechtzienden zorgt dit voor een serieuze beperking van hun bewegingsvrijheid. Een stukje van je vrijheid wordt je ontnomen. Het betekent dat mensen niet meer de straat op gaan of bepaalde locaties gaan vermijden omdat het onveilig is.’ 

Erwin is secretaris van de Commissie mobiliteit en toegankelijkheid van Oogvereniging Amsterdam. Aan de verantwoordelijke gemeentelijk eenheid hebben zij de langdurige overgangsproblemen gerapporteerd, vooral de al héél lang niet meer functionerende rateltikkers. En het werkt! Erwin merkt een verbetering in snelheid en kwaliteit van de bejegening. Meldingen worden soms binnen een week afgehandeld. En er wordt beter doorgevraagd aan de andere kant van de lijn.  

Kort na de Wmo-vergadering belt de dienst Erwin dat de melding die al twee maanden wachtte eindelijk opgelost is. Voor het eerst zegt men tegen hem: ‘Wij zullen u over een paar dagen bellen of u tevreden bent’. 

Actief burgerschap? Het loont!

Mellouki Cadat is senior adviseur Actief burgerschap bij Movisie en technisch voorzitter van de Wmo Adviesraad stadsdeel Oost