Zo ook bij mijn dochter van 14 jaar, die over twee weken precies in België wordt geopereerd door een excellente neurochirurg op een plek waar geen wachtlijsten bestaan. Wouter start dat mijn open brief hem heeft geraakt en hoe frustrerend dat voor ons gezin moet zijn, wat het probleem in het VUmc momenteel is en hij zoekt daarna ook naar een oplossingsrichting. Zijn antwoord van twee kantjes vat ik heel kort samen. De brief is bij mij opvraagbaar via email.
Hij schrijft: ‘Het scoliosoteam van het VU medisch centrum werkt op hoogstand niveau en hierdoor is er een grote toeloop op ons huis ontstaan … de organisatie van de interne organisatiestructuur is behoorlijk ingewikkeld … gezien de relatieve complexe scoliosepatiënten die we helpen … dat maakt de puzzel bij het VUmc nog net wat ingewikkelder dan elders … deze cocktail aan factoren zorgt voor een wachtlijst (… van 1 jaar).’
Verder zegt Wouter: ‘Maar goed, dit is de uitleg, en dat maakt uw probleem niet kleiner.’
Hij vraagt begrip en ziet een paar oplossingsrichtingen: ‘Allereerst hebben wij binnen het VUmc de verantwoordelijkheid te blijven proberen om met de beschikbare middelen meer en sneller te gaan opereren … daarnaast kan ik me voorstellen dat ouders de dialoog met de zorgverzekeraars openen … tenslotte is het van belang dat we het op een landelijke schaal bekijken … hierbij is de taakverdeling tussen de verschillende Universitaire Medische Centra een factor van belang … de voorbereiding daarvoor (extra ruimten, apparatuur, menskracht, ondersteunende faciliteiten en financiering van die extra zorg) zullen nog tijd vergen … het VUmc is ten volle bereid die inspanning te leveren en zijn daar al mee begonnen.’
Hij eindigt met ons gezin succes wensen met deze moeilijke zorgtocht en staat open voor suggesties.
Ik probeer Wouter Bos en het VUmc natuurlijk te begrijpen. Maar blijf met een aantal vragen zitten. En die stel ik graag aan mijn verzekeraar Achmea.
Ik ben natuurlijk verheugd dat de zorgbemiddelaars van Achmea/Zilveren Kruis het is gelukt om binnen een paar weken een goede oplossing voor de scolioseoperatie voor onze dochter te vinden in Sint Niklaas in België. Dat staat buiten kijf.
Beste Roelof Konterman, bestuurslid zorg Achmea
U heeft, als het goed is, voorgaand epistel goed doorgelezen. Ik heb een paar vragen.
• Wat vindt het bestuur van Achmea/Zilveren Kruis van de Reactie van de voorzitter van de Raad van Bestuur van het VU medisch centrum?
• Welk beleid voert Achmea hier voor uit (oplossingsrichting).
• Of het bestuur het verantwoordelijk vindt dat hun zorgcontractant (VUmc) een wachttijd van 1 jaar hanteert voor een geïndiceerde ingreep.
• Of het bestuur invloed heeft op deze beslissing? Zo ja, waarom dan nog steeds 1 jaar wachten? Zo nee, waarom het bestuur die verantwoordelijkheid hiervoor niet nemen?
• Waarom zijn klaarblijkelijk hun verantwoordelijkheid invullen door toestemming te geven voor behandeling in het buitenland (waar wij als gezin blij mee zijn), waardoor er (en dat is de ondernemer in me) structureel geld onttrokken wordt aan een structurele oplossing.
• Wat gaat het bestuur van Achmea doen om dezelfde problematiek voor alle andere patiënten te voorkomen in de toekomst?
• Is er landelijk beleid voor alle centra die scoliosepatiënten behandelen?
Zorgverzekeraars in Nederland: Rest me om te zeggen dat het me pijn doet om te zien dat het vanwege de lijdensdruk voor de patiënt, maar ook maatschappelijk gezien, niet te verdedigen is dat een scolioseoperatie in Nederland wachttijden hebben van 1 jaar. Het baart me zorgen, en niet alleen ons, maar ook velen met ons, dat de zorgaanbieders in Nederland de hand op de knip houden, maar ondertussen wel behandeling in het buitenland vergoeden.
Zorg zou in Nederland ‘op tijd’ , in de buurt en ‘in voldoende mate’ beschikbaar moeten zijn, dat lijkt me de belangrijkste taak die de zorgverzekeraar zijn klant te bieden moet hebben. De mens weer voorop, en niet de cijfers.
Benieuwd naar uw antwoord,
Met vriendelijke groet,
Marcel Kolder, vader van Mayim Kolder … scoliose patiënte.
