Nou heb ik zo reserves bij al die cijfers waar wij Nederlanders verzot op zijn. Onderzoeksbureau’s moeten ons gevraagd en ongevraagd wekelijks op de hoogte houden van hoe het er met de politieke partijen voorstaat als er nu verkiezingen zouden worden gehouden. We lachen schel als de gehate partij stemmen verliest en in ons vuistje als die waarop wij zullen stemmen juist kiezers heeft gewonnen. Maar volgende week kan het weer allemaal anders zijn. Vinden de verkiezingen werkelijk plaats, dan komt de uitslag toch altijd als een verrassing.
Als er in het buitenland een schietpartij of vreselijk ongeluk plaatsvindt, hangt de nieuwswaarde ook samen met cijfers, het aantal slachtoffers. Regelmatig komt het voor dat dagbladen alvast koppen met het verwachte aantal doden en gewonden. Niet zelden moeten zij later de cijfers bijstellen.
Cijfers, 80.000 eenzame mensen… in 2011 zouden het er volgens hetzelfde Rode Kruis nog 70.000 zijn geweest. Waar komen die 10.000 nieuwe eenzamen opeens vandaan? Volgens de gemeente Utrecht voelt eenderde van de bewoners in de Domstad zich eenzaam, dat zijn er, snel uitgerekend, 100.000. Let wel, ze voelen zich eenzaam, dat wil niet zeggen dat zij ook werkelijk in isolement leven, maar toch. Stel dat die cijfers over eenzaamheid voor de helft accuraat zijn, dan blijf het bij de beesten af.
In deze Zorg+Welzijn een reportage over een organisatie die zorginstellingen bezoekt met een kleine ‘Ark van Noah’. Dementerende ouderen, over eenzaamheid gesproken, reageren veelal positief op de konijnen, katten, honden en zwijntjes die zij op schoot krijgen. Elders in dit blad aandacht voor het initiatief Oopoeh dat verder gaat, het regelt ‘oppasdieren’ voor eenzame mensen. Een gat in de markt, als we de cijfers mogen geloven en broodnodig. Maar tegelijkertijd is het bij de beesten af. Zo ver zijn we kennelijk van onze dierlijke gevoelens en acties geëvolueerd, dat dieren mensen moeten vervangen.
