-OPINIE-
‘Al sinds de jaren vijftig heeft het maatschappelijk werk “empowerment” hoog in het vaandel. Het social casework, geïntroduceerd in Nederland door Marie Kamphuis, is gericht op de zelfredzaamheid van de cliënt. De methodiek van het maatschappelijk werk is gericht op het aanboren van eigen kracht en het versterken van het sociale netwerk. Zij zijn als geen ander in staat antwoord te geven op de huidige participatie en eigen kracht-vragen.
De cliënt blijft echter afhankelijk van de organisatie, de werker en vooral de werkwijze van de organisatie. Hij moet zich melden op een intake, gaat samen met een hulpverlener aan de slag met een plan en zal vervolgens een bepaalde route moeten bewandelen. Deze route is vaak bepaald door de organisatie en de werker. Natuurlijk op maat, maar wel binnen de mogelijkheden van de organisatie en de werker.
Daarnaast is er sprake van een ongelijke machtsverhouding. De hulpverlener heeft de kennis in huis en de cliënt wil graag gebruik maken van die kennis. De hulpvrager zal zich kwetsbaar moeten opstellen, tegenover een (over het algemeen) onbekende hulpverlener en vaak in een vreemde omgeving.
Wat mij betreft kunnen we pas echt invulling geven aan termen als eigen kracht en participatie als we de cliënt meer regie geven over zijn hulpproces. Dit kan als je de cliënt de juiste middelen biedt. De integratie van online hulpverlening in het reguliere (vaak face to face aanbod) kan daarin veel betekenen. Met goede, gebruiksvriendelijke online middelen kun je het aanbod van de organisatie werkelijk op maat snijden en de cliënt de mogelijkheid bieden om zelfstandig een hulptraject te doorlopen.
De term die we hiervoor gebruiken is blended werken. Dit wil zeggen dat je gebruik maakt van alle communicatiekanalen binnen je hulpverlening. Deze meng je tot de ideale vorm (blenden). Het perspectief van de cliënt staat centraal.
Als wij een vakantie boeken, een telefoon abonnement afsluiten, bankzaken regelen of een verzekering afsluiten, vinden we het heerlijk dat dit op meerdere manieren kan. We vinden het zelfs vreemd als er geen online mogelijkheid bestaat bij één van deze voorbeelden. Bij blended werken is dit niet anders. Voor iedere klant is er een mogelijkheid om contact te krijgen en hulp te ontvangen op zijn eigen manier.’
De welzijnssector blijft achter als het gaat om digitale vernieuwingen, zo blijkt uit onderzoek van Hogeschool Arnhem. Terwijl de meerwaarde van sociale technologie voor de zorg- en welzijnssector groot kan zijn, meent maatschappelijk werker Martijn Wesseling. Hij vertelde al eerder aan Zorg en Welzijn hoe hij online techniek gebruikt tijdens zijn groepswerk. Lees hier het artikel >>
‘In de ideale vorm krijgt de cliënt toegang tot zijn eigen online omgeving. Binnen die omgeving is er een mogelijkheid om informatie op te vragen uit een persoonlijke bibliotheek. Hij kan een (zelfhulp)training volgen, er is een chatspreekuur voor vragen en er is een agenda om een afspraak te kunnen maken met een hulpverlener via chat, telefoon of in persoon. Natuurlijk heeft hij binnen die omgeving ook regie over zijn eigen dossier. Deze online omgeving is een community waar een naadloze samenwerking tussen gemeente, organisaties en burgers plaats vind.
Deze manier van werken, wordt door een aantal gemeenten en organisaties al opgepakt. Veel organisaties zijn zich echter nog aan het oriënteren op online hulp. Het is belangrijk om dit gedegen te doen en een goede implementatie is essentieel. De hulpverlener speelt een cruciale rol in dit verhaal. Deze krijgt een nieuwe positie binnen het hulpproces, waarbij nieuwe vaardigheden gevraagd worden. Goede educatie, reflectie en ondersteuning zijn belangrijk. Wil je dat je cliënt echt in zijn eigen kracht komt? De regie kan voeren en het eigen hulpproces kan bepalen? Start dan met blended hulpverlening.’
Martijn Wesseling, training en advies in online hulpverlening.
