De vorige keer vroeg Patty zich af hoe je dilemma’s in de separeer kunt voorkomen >>

Ik werkte op de kliniek. Eén van de afspraken was dat er geen glazen in het rookhok mochten staan. Ik deed mijn check-ronde en zag op de grond van het rookhok een glas. Ik wilde naar binnen lopen om het glas weg te halen. Terwijl ik de deur opende, kwamen er een indringende geur en een walm warmte mijn kant op. Ik keek door het raampje en zag dat de elektrische (verplaatsbare) verwarming in brand stond. Ik wilde de brandblusser naast het rookhok pakken en liep al richting de deur.

Theorie

Ik bedacht me nog net op tijd dat ik misschien met deze brandblusser geen elektrische apparaten mag blussen. Op dat moment probeerde ik mijn theorie van de BHV cursus voor de geest te halen, maar ik was zo vol adrenaline dat ik alleen nog honderd procent zeker wist dat ik een co2 blusser kon gebruiken en in elk geval geen brandslang. Echter had ik op dat moment een schuimblusser in mijn handen. Ik dacht dat het wel kon, maar begon door de paniek te twijfelen en wilde het risico niet nemen dat ik het straks mis had.

Blusdeken

Ik rende naar de keuken en pakte de blusdeken. Dat kon niet fout gaan. Ik keek door het raampje (ik had inmiddels op de pieper gedrukt en de handmelder van de brandweer ingedrukt) en ik zag geen fikse rook ontwikkeling. Ik hield mijn adem in en legde de blusdeken over de verwarming. Mijn collega kwam gelukkig snel ter plaatse. Zij had de brandweer gebeld en deze vertelde ons dat we de cliënten moesten evacueren naar de buren. Hoewel ondertussen het vuur gedoofd was, wilde de brandweer uitsluiten of er geen giftige stoffen vrij waren gekomen.

Eerst koffie

Ik ging bij de cliënten langs en dacht even vlug iedereen naar de buren te kunnen krijgen. Er was immers maar één van de tien cliënten rolstoel gebonden, de anderen konden lopen. Tenminste, in normale doen. Een van de cliënten was zo bang geworden dat ze ‘opeens’ niet meer kon lopen. Een andere cliënt wilde blijven liggen omdat ze dood wilde en weer een andere cliënt had al eerder een brand meegemaakt en kon het niet aan nog eens geëvacueerd te worden. En de klap op de vuurpijl: eerst koffie zuster, dan pas loop ik mee.

Begrijpelijke reden

Terwijl ik heen en weer liep te stressen, werkte de helft van de cliënten niet mee. Sommigen met een begrijpelijke reden, maar op dat moment wist ik even niet waar ik beginnen moest. Uiteindelijk heb ik de vrouw die niet meer kon lopen in een rolstoel gezet en de meneer die koffie eiste gemeld dat hij met deze dame in de rolstoel naar de automaat mocht om een cappuccino te halen met mijn pasje. Zonder problemen duwde hij de rolstoel.

Proefexamen

De medewerker van de brandweer werd tegen gehouden door een cliënt omdat zij een vrouw was en dit mannenwerk zou zijn. Daarnaast werd de cliënt die het vuur had aangestoken boos. Hij was bezig met een test om te kijken of je een stekker in brand kon steken als je eerst de draadjes losmaakt in het snoer. Dit zou horen bij zijn wiskundige proefexamen dat hij moest maken voor de hoogste functionaris van de koningin en nou zouden wij het verpesten terwijl hij al zo ver in zijn examen zat.

Vertraging

Al zou ik volgens berekening en theorie binnen een bepaalde tijd tien mensen moeten kunnen evacueren, houdt rekening met flinke vertraging met deze doelgroep…