In de vorige Movisieblog legde Els Meijsen uit waarom professionals soms moed nodig hebben >>

Samen met zestien collega’s van Movisie kleurde ik de herfstvakantie dit jaar anders in dan andere jaren: we maakten een studiereis naar Marokko. In zes dagen legden we ruim achthonderd kilometer af. Vijf steden tikten we aan: Casablanca, Rabat, Meknes, Fès en – in de Berberregio in het noorden – Berkane. We ontmoetten er onder meer hulpverleners, hoogleraren, voorlichters, diverse ambtenaren en een burgemeester.

Bescheidenheid

Nu, nog geen week later, merk ik dat het stof van de reis nog steeds moet neerdalen, letterlijk bijna. Wat heeft deze reis ons geleerd dat we kunnen gebruiken in ons eigen werk? Wat kunnen we betekenen voor de mensen die we hebben bezocht? Nog niet eenvoudig te beantwoorden, deze vragen. Daarnaast past bescheidenheid: het waren zes intense dagen maar stellige conclusies over het reilen en zeilen in Marokko kunnen we niet trekken.

Sociale inclusie

Ik kan intussen wel zeggen wat op mij veel indruk heeft gemaakt. Dat was allereerst onze ontmoeting met Fatima Seddiki in Meknes. Ze runt er samen met gehandicapte vrouwen een klein bedrijf, Toulal. En geeft daarmee, onder niet gemakkelijke omstandigheden, de sociale inclusie, acceptatie en het zelfvertrouwen van hen een flinke boost. Zo was er een vrouw met een beperking die haar kracht hervonden had en nu een eigen kledingatelier heeft. En zelf vervolgens op haar beurt andere vrouwen in een kwetsbare positie helpt en kansen biedt.

Iedereen heeft een talent

In Berkane bezochten we Badr, een dagopvang voor verstandelijk gehandicapte kinderen en jongvolwassenen. Allen afkomstig uit achterstandsgroepen voor wie onderwijs om financiële redenen niet mogelijk is. Nadia Atia begon jaren geleden met haar werk vanuit twee kamers en runt nu de instelling waar dagelijks honderdtwintig kinderen en jongvolwassenen de kans krijgen zich te ontwikkelen. Nadia’s woorden ‘iedereen heeft een talent’, zinderen nog steeds na.

Rolmodellen

Deze ervaringen sluiten aan bij een verhaal uit het begin van onze trip. Opgetekend uit de mond van een Nederlandse professional op het gebied van internationale samenwerking. Een man die in tal van Afrikaanse landen en landen in het Midden-Oosten heeft gewerkt. Onverholen kritisch was hij over de corruptie en zelfverrijking waarop hij was gestuit. ‘Wat houdt jou dan gemotiveerd in zulke omstandigheden?’, vroeg ik hem. Hij antwoordde vooral geïnspireerd te raken door en te geloven in rolmodellen. Krachtige persoonlijkheden, die dwars door het fnuikende systeem hun goeie ding blijven doen. Later die week illustreerden Nadia Atia en Fatima Seddiki voor mij wat hij bedoelde.

Om de hoed voor af te nemen

Ik denk dat we ons ook in Nederland kunnen laten inspireren door de tomeloze inzet van rolmodellen. Professionals en vrijwilligers die zich niet laten frustreren door ontregelende systemen en anderen tot inspiratie zijn. Rolmodellen om de hoed voor af te nemen.

Olaf Stomp is communicatieadviseur bij Movisie.