Lisa Hansen deelt in deze serie blogs haar ervaringen met het UWV. >> 

Na een ongewild afscheid van mijn parttime baan, zat ik weer thuis. Met de handen in het haar en veel vragen. Het UWV belemmerde door miscommunicatie een verlenging van mijn contract. Dus leek mij stap één om eens goed uit te zoeken wat nou wel en niet mogelijk was op het gebied van werk tijdens een ziektewet uitkering.

Een afspraak bij het UWV

Op woensdag 6 juni 2018 stuurde ik daarom een mail naar mijn re-integratiebegeleider. Hierin vroeg ik dringend om een afspraak, aangezien ik doodongelukkig werd van alleen maar thuis zitten zonder werk omhanden. Ik kreeg als reactie dat het in behandeling werd genomen. Vervolgens ontving ik een mail waarin werd aangegeven dat het spreekuur vol zat. De eerste mogelijkheid voor een afspraak was op donderdag 21 juni.

De aanhouder wint

Ik nam hier geen genoegen mee en legde nogmaals uit dat ik graag op zeer korte termijn langs wilde komen gezien de situatie. Geen reactie, dus nog een extra mail gestuurd en dat hielp. De aanhouder wint, want toen ineens kon ik terecht op de eerstvolgende woensdag.

Voorbereid het gesprek in

Mijn zwager was zo lief mij te vergezellen naar de afspraak. Hij heeft een leidinggevende functie binnen de overheid en komt vaak in aanraking met het UWV. Gezien alle onduidelijkheden in de communicatie vroeg ik hem mee te komen om geen zaken over het hoofd te zien en alles ook goed te snappen. Met z’n tweetjes en pen en papier in de aanslag vond dan eindelijk het gesprek met mijn re-integratiebegeleider plaats.

Het gesprek

De dame in kwestie gaf in het gesprek aan dat eigenlijk alles mogelijk was. Zowel een betaalde, passende functie als vrijwilligerswerk. Zolang het maar goed voelde voor mij en het mijn herstel bevorderde. Ik moest op het puntje van mijn tong bijten om niet te zeggen “precies die baan had ik gevonden, maar door jullie…”. Natuurlijk besefte ik ook dat ik hier niets mee opschoot en ging ik naar huis met nieuwe moed.

Vrijwilligerswerk of een betaalde baan?

Weer thuis kroop ik direct achter mijn computer. Een betaalde baan durfde ik voorlopig even niet meer aan. Ten eerste omdat mijn lichaam het niet toe liet om meer dan 8 tot 16 uur te werken. Hierdoor kom je snel uit op horecawerk en dat was absoluut geen optie gezien mijn fysieke gesteldheid. Ten tweede omdat ik bang was dat er bij betaald werk toch weer bepaalde obstakels op mijn pad zouden komen door contracten in combinatie met de ziektewet.

Rode Kruis

Dus de keuze viel op vrijwilligerswerk. Maar wat dan? Via Vrijwilligers Centrale Amsterdam vond ik al snel een leuke functie voor acht uur per week bij het Rode Kruis. Een brief was snel geschreven en al een paar dagen later werd ik uitgenodigd voor een gesprek. Ook het Rode Kruis was enthousiast en ik kon eigenlijk direct al beginnen.

Kwakkelend

Veel rusten, soms een paar uurtjes werken voor het Rode Kruis en af en toe een taart bakken voor een lunchtentje bij mij om de hoek. De weken gingen voorbij, maar helaas zat er niet echt vooruitgang in mijn gezondheid. Sterker nog: toen ik samen met mijn vriend op vakantie was, zijn we bijna teruggekomen omdat ik geen stap meer kon verzetten van de vermoeidheid.

Eind 2019

De tijd kroop voorbij en zo werd het langzaamaan eind 2019. Vanuit het UWV was het stil en ik ontving netjes de ziektewet uitkering, waardoor ik zonder betaalde baan gelukkig mijn vaste lasten gewoon kon betalen. Zo was er bijna een jaar voorbij, met ups-and-downs, goede en slechte ervaringen met het UWV.

 Volgende keer: Jaar 2 van mijn ziektewet uitkering