In haar vorige blog legde Elsbeth uit waarom sociaal werkers wisten dat Trump zou winnen >>

Dan moeten we wel durven falen. Laten we ons daarom in 2017 massaal gaan bekwamen in de faalkunde. Faalkunde is het vermogen om mild en accepterend om te gaan met fouten van jezelf en anderen. Als je faalkundig bent, kun je met meer ontspanning en ontkramping omgaan met fouten omdat je snapt dat falen een natuurlijk onderdeel en logisch gevolg is van uitproberen, extra inspanningen en uitdagingen Bron: Het instituut voor faalkunde.

Leren

Je bekwamen in de kunst van het falen vind ik echt iets voor het onderwijs en het sociaal werk. Want in deze beide sectoren staat leren centraal. Wordt (nieuw) gedrag uitgeprobeerd en geoefend. Hoef je, als het goed is, niet bang  te zijn als het niet (in één keer) goed gaat. Word je niet afgestraft  als het anders gaat dan je zelf, of anderen, verwacht(en) dat het zal gaan.  Maar wordt het ontdekken van creatieve uitkomsten juist extra gevierd.

Faalangst

Helaas blijkt uit de praktijk dat juist in deze sectoren de angst om te falen groot is. En worden blunders en misstappen te weinig gevierd. Gedrag van studenten en mensen in kwetsbare situaties wordt continue beoordeeld. De prestatiedruk is hoog. Dat vergroot de kans op het ontwikkelen van faalangst. Faalangst wordt vaak omschreven als de angst dat je niet voldoet of niet kunt voldoen aan de gestelde verwachtingen. Knap lastig als het juist de bedoeling is dat je leert.

Sociaal werk

Bij deze wens ik daarom iedereen, maar studenten, docenten en sociaal werkers in het bijzonder,  een geweldig faaljaar toe. Een jaar waarin je anderen en jezelf maximale faalruimte gunt zodat gezamenlijk gezocht kan worden naar dat wat, gezien de omstandigheden en mogelijkheden, het beste aansluit en werkt. Op en top sociaal werk dus.