Keuzes maken, deze weken kun je er niet omheen. Op 15 maart wordt een belangrijke keus van ons gevraagd en de dames en heren politici zijn druk met ons te overtuigen van het belang om op hun partij te stemmen. En hier zag ik een parallel met keuzes die ouders moeten maken in de opvoeding.
Verstrekkende gevolgen
Elke vier jaar (als het meezit) mogen we opnieuw een keus maken voor het beleid van ons land. En waar men vroeger vaak een vaste partij volgde, vaak degene waar je ouders op stemden, is het nu telkens weer opnieuw wikken en wegen. Want ja, in het stemhokje is er maar één keuzemogelijkheid en die kan verstrekkende gevolgen hebben.
Opvoedbos
De parallel met opvoeden is snel getrokken. Vroeger was er het mantra ‘Rust, Reinheid en Regelmaat’. Daar was zo’n beetje iedereen het wel mee eens. Tegenwoordig zie je soms door de bomen het opvoedbos niet meer. Allerlei verschillende pedagogische stromingen en adviezen vliegen ouders om de oren.
Time-out
Moet het kind in het eigen bed slapen of ga je met zijn allen in het familiebed? Blijf je thuis voor het kind of breng je je kind naar de opvang? Borstvoeding of flesvoeding? Time-out, nuttig of schadelijk voor je kind? Voor- en tegenstanders vliegen elkaar geregeld in de haren en discussies hebben geregeld een hoog welles-nietes gehalte.
Onzekerheid
Ouders kunnen knap onzeker worden van al deze tegenstrijdigheden. Welke keus is de juiste? Op welke manier wordt je kind gelukkig? Want dat is toch wat elke ouder wil voor zijn kind?
Keuzevrijheid
Pleit ik voor terug naar minder keuzemogelijkheden? Nee, het is fijn om je eigen keuzes te kunnen maken. Keuzes die passen bij jouw gezin, bij jouw levensbeschouwing. Het is mooi dat we in een land leven waar die keuzevrijheid er is.
Palet aan pedagogische mogelijkheden
Wel pleit ik ervoor dat adviezen en inzichten minder worden opgelegd aan elkaar. Laten we minder spreken in goed en fout, maar in een palet aan pedagogische mogelijkheden. Zodat ouders kunnen onderzoeken welke aanpak van opvoeden bij hen past.
Open blik
Besef jij als sociaal werker wat jouw pedagogische opvattingen zijn en sta je open voor andere inzichten? Of denk je toch snel in goed en fout? Kun je met een open blik om je heen kijken in het opvoedbos waar zoveel diversiteit is? Ga je samen die wandeling aan met de ouders, waarbij je elkaar wijst op de verschillende mooie dingen die je tegenkomt? Of ben je alleen op zoek naar die ene mooie boom? En probeer je de ouder te overtuigen van jouw gelijk dat dit toch echt de mooiste boom is?
Geef een keus
Politici willen elkaar en ons overtuigen van de juistheid van hun standpunten. Daarbij luisteren ze niet altijd even aandachtig naar elkaars inzichten. Er is in verkiezingstijd weinig ruimte voor het delen van gedachten en overwegen van de verschillende mogelijkheden, want de keus moet uiteindelijk toch op hun partij vallen. Ik hoop dat de vergelijking hier met jouw werk met ouders niet opgaat. Dus vraag je vandaag eens af: heeft jouw cliënt iets te kiezen?
