De vorige keer blogde Klaas over vooroordelen >>
Native Americans moesten altijd al wijken voor blanke hebzucht. Niet iedereen zal bij het woord ‘Lakota’ gelijk een associatie hebben. Mijn belangstelling werd echter getriggerd. In 2007 heb ik Lakota’s gesproken in hun informatiecentrum in South-Dakota. Dat is vlak bij de ‘bad lands’, een geërodeerde steenwoestijn, schitterend qua ruigheid en in de zomer, toen ik daar was, onvoorstelbaar heet. Zij probeerden hun oude taal weer ingang te doen vinden, nadat die, net als andere elementen van hun cultuur, lang verboden is geweest.
Navajo-reservaat
In 1995 kwam ik voor het eerst in een indianenreservaat, het Navajo-reservaat in het Zuidwesten van de VS, waarin ook het reservaat van de Hopi’s ligt. Reservaten zijn niet afgesloten van de rest van Amerika, toch was het onmiskenbaar waar het reservaat begon en eindigde: van de groene hoogvlakte rijd je het droge woestijngebied in en na een halve dag rijden wordt de omgeving weer groener. De woestijngebieden van Amerika vind ik overweldigend mooi, maar om er te wonen is een ander verhaal.
Bury My Haert at Wounded Knee
In 1996 en 1997 was ik opnieuw in dat gebied, omdat ik toen lesgaf aan de Northern Arizona University. Daarbij kwam ik in contact met enkele Navajo-studenten en sprak met hen over het lot van de Native-Americans. Dee Brown beschrijft in zijn indrukwekkende boek Bury My Haert at Wounded Knee hoe de indianen steeds opnieuw van hun land werden verdreven, tot zij eindigden in de meest woeste gebieden. Toen ik tegenover een Amerikaanse collega mijn verbazing uitsprak over de manier waarop Amerika zijn indiaanse minderheden behandelt, zei hij: ‘Zij hoeven daar niet te wonen, zij kiezen er zelf voor.’
Minderheden
Zowel Lakota’s als Navajo’s proberen zich te handhaven, niet alleen fysiek, ook cultureel. Het is de vraag of dat gaat lukken: veel jongeren trekken weg naar de grote steden, voor een studie en voor werk. Door hun bekering tot het christendom, gemengde huwelijken, gebruik van het Engels, westerse kleding en dergelijke verdwijnen de Native-Americans langzaam letterlijk uit beeld. Is dit een zelfgekozen of opgedrongen ontwikkeling? Ik vraag me af of dat het lot is van alle minderheden in de wereld, ook in Europa, in Nederland. En of dat erg is.
