In haar vorige, eerste blog, van deze serie vertelde Lisa hoe ze bij het UWV terecht kwam >>

Begin 2018 belandde ik in de WW en van daaruit in de Ziektewet. Vanuit de Ziektewet heb je de plicht om actief te werken aan je herstel. Meer dan logisch. Ik heb daarom onder meer gesprekken gehad met een psycholoog om mijn herstel te bevorderen. Daarnaast adviseerde mijn omgeving om eindelijk eens wat meer rust te nemen. Een advies dat ik gedeeltelijk ter harte nam.

Passend werk

Meer rust heb ik zeker genomen, maar zeven dagen in de week niets doen vond ik ook weer het andere uiterste. Daarnaast is een tweede plicht vanuit de Ziektewet om passend werk te zoeken wanneer mogelijk. Gelukkig vond ik snel iets en startte ik eind maart 2018 als PR-assistent bij een modebedrijf voor twee tot tweeënhalve dag per week. Terwijl het UWV nog bezig was mijn “ziekte” te beoordelen, was ik alweer een stapje verder.

Werk deed me goed

Het werken deed me goed. Ik had meer uren in de week om tot rust te komen en de uren op kantoor gaven me het gevoel gewoon nog mee te draaien in de wereld. Ik was in dienst als oproepkracht met een contract van drie maanden. Het bedrijf was erg blij met mijn ondersteuning en ook zij zagen dat het werk mij oprecht goed deed. Toen het einde van mijn contract naderde, was het voor zowel mijn manager als mij een duidelijke zaak dat ik nog even zou blijven.

Verlenging contract

Helaas bleek dit te mooi om waar te zijn. De HR afdeling wilde voor de zekerheid nog even checken bij het UWV wat eventuele gevolgen voor hen zouden zijn als ik binnen mijn tweede contract weer honderd procent ziek zou worden. Voor dit soort vragen is de werkgeverslijn in de wereld geroepen. Na het belletje daar naartoe kwam HR bij mij terug dat hen was verteld dat er helaas een te groot financieel risico aan verbonden zat. Ze konden mijn contract dus niet verlengen.

Financieel risico

Een onbegrijpelijke situatie vond ik. Het UWV vraagt actief te werken aan herstel en het zoeken van een passende baan. De functie als PR assistent bevorderde mijn herstel én was passend. Een telefoontje vanuit mij naar het UWV volgde om de situatie te bespreken. De medewerker vertelde mij heel vriendelijk dat het bedrijf absoluut geen financieel risico zou lopen wanneer er een tweede contract werd opgesteld.

Weer thuis

Opgelucht koppelde ik dit terug aan HR, maar door hun eerdere telefoontje met de werkgeverslijn bleven ze bang. Ze wilden zwart op wit dat zij daadwerkelijk geen risico zouden lopen als werkgever. Na diverse berichten via “mijn UWV”, een mail naar mijn re-integratiebegeleider en verschillende telefoontjes is kreeg ik dit niet zwart op wit en bleef het bij mondelinge toezeggingen. Tot mijn grote verdriet moest ik daarom afscheid nemen van het bedrijf en belandde ik weer thuis.

Slechte communicatie

Het UWV zegt te willen stimuleren dat je zo snel mogelijk weer aan het werk kan. Echter heeft de harde realiteit bij mij precies het tegenovergestelde bewezen: een baan die mij goed deed en waar ik kon blijven, maar door miscommunicatie en te ingewikkelde communicatiestructuren bij het UWV was ik weer terug bij af. Thuis, met een extra klap te verwerken vanwege het afscheid van een baan die mij juist goed deed.

Volgende keer: Een fysieke afspraak maken bij het UWV lijkt haast onmogelijk .