Vorige keer schreef Marcel Kolder een open brief aan staatssecreatris Van Rijn >>

Mayim, onze dochter, kan niet nog eens achttien jaar wachten op een toegankelijke treinverbinding tussen Almere Oostvaarders en Hilversum Media Park. Op dit moment is maar één op de vier stations bereikbaar. En met haar elektrische rolstoel is het al verdomde ingewikkeld om een reis met de trein te plannen.

Op- en afrijplaat

Alles moet je van te voren regelen. Dan bel je naar een speciale NS-lijn (met wel heel vriendelijke dames), dan moet er zo’n op- en afrijplaat komen voor je rolstoel en er moet iemand zijn die zo’n ding neerzet voor het instappen. Een voorbeeld. We zouden naar Breda gaan, naar het 50-jarig huwelijksfeest van oom André en tante Jeanette en toen we daar aankwamen was de medewerker er niet. We konden de trein niet uit met de rolstoel en werden gedwongen om te blijven zitten.

Relletje

Er was al een relletje geweest omdat vier medepassagiers de rolstoel uit de trein wilden tillen, maar 250 kilo til je niet zomaar naar buiten, levensgevaarlijk. Dus de trein ging verder richting Roosendaal. Op dat relletje kwam natuurlijk de conducteur af en die had voor station Roosendaal de medewerker geregeld. Gelukkig, want anders hadden we door moeten rijden naar Antwerpen, een leuke stad, maar niet echt de bedoeling, want ons einddoel was nog steeds het feest van oom André en tante Jeanette.

Bitterballen

Wij gingen de trein uit over de plaat, maar toen moesten we nog naar Breda. Er reed gelukkig een bus met een lage instap en een uitklapbare klep. De buschauffeur stopte precies met de juiste deur voor onze stoel en hielp ons fijn naar binnen. De rolstoel kon de bus in en twee uur later kwamen we aan op de bruiloft. Jammer genoeg waren toen waren alle bitterballen bijna op. En Mayim houdt juist zo van bitterballen…