In de blog van Piet-Hein Peeters van 21 januari legt hij de vraag neer of er nu wel of geen transformatie heeft plaatsgevonden, of bezig is plaats te vinden in het sociaal domein. Zijn conclusie is dat er weinig aan vooruitgang te zien is wat betreft die transformatie. Hij sluit zijn blog af met de stelling dat ‘het ontwikkelen van een soepel functionerend professioneel netwerk in de dagelijkse omgeving van kwetsbare mensen weleens de echte transformatie kan blijken te zijn’. Ik wil daar aan toevoegen dat het ondersteunen van een sterk informeel netwerk daarbij een misbaar element is.
Onderzoek
In de blog worden waardevolle zaken aangehaald waarbij ook wordt verwezen naar het onderzoek van Jan-Willem Duyvendak en Evelien Tonkens. Een waardevol onderzoek waarin veel is gekeken naar het inschakelen van het netwerk wanneer er een probleem speelt.
Algemene voorzieningen
En daar wil ik even inhaken, want in dit grote verhaal, en in veel andere verhalen, mis ik toch de belangrijke rol van de nulde lijn, ofwel de algemene voorzieningen. ‘Algemene voorzieningen zijn toegankelijk zonder beschikking of toegangsbesluit van de gemeente. Dit zijn bijvoorbeeld het buurthuis, boodschappenservices, maaltijdservices, publiek toegankelijke vervoersvoorzieningen en preventieve activiteiten (bv. het voorkomen van eenzaamheid).’ Zo is te lezen in de Overall rapportage sociaal domein van het SCP. Voorzieningen die de directe leefomgeving versterken zodat mensen elkaar treffen, elkaar kunnen ontmoeten, leren kennen en elkaar, indien nodig, tot steun kunnen zijn.
Kleine verhalen
Dat gebeurt op heel wat plekken, maar daar zou nog best eens meer op kunnen worden ingezet. In de rapportage van de monitoring van het sociaal beleid uit 2017 staat bijvoorbeeld te lezen dat er weinig informatie over het gebruik van deze voorzieningen beschikbaar is. Misschien kunnen deze voorzieningen zich wat duidelijker gaan profileren. Wat gebeurt er, wie komen er en wat levert dit de mensen op? Cijfers zeggen daarbij misschien niet zoveel, veelzeggender zijn de kleine verhalen.
Een paar voorbeelden vanuit het Inloophuis waar ik werk:
- Een jonge vrouw nam contact met mij op omdat ze zo’n plezier had gehad in het opzetten van de kerstboom. Ze gunde dat ook aan iemand die zich dat niet kan veroorloven. Of ik iemand wist? Dat wist ik wel. En zo kon, buiten allerlei regels om, een moeder met haar kind tijdens de kerst genieten van een mooi versierde boom in huis.
- Ook de inzamelactie van spullen uit kerstpakketten om te verdelen onder mensen die het goed kunnen gebruiken mocht weer op de nodige steun rekenen. Mensen vinden het fijn om te delen met mensen uit hun omgeving die het minder hebben. Maar zelf zullen ze daar vaak niet toe komen en voor de ontvangers is het ook vaak fijner wanneer er een tussenpersoon is.
Kleine verhalen misschien, maar samen kunnen ze het grote verhaal vertellen van omzien naar elkaar.
Een mooi voorbeeld van zeer vele verhalen die we meemaken bij Radius in Leiden en Oegstgeest, staat in ons jaarverslag (www.radiuswelzijn.nl/nieuws/m/1231/Sociaal-jaarverslag-2016-2017 op pg8). Het gaat over het grote geluk van een opa die onverwachts, dankzij de vrijwilligers van het computercafé, voor het eerst zijn kleinkind in Australië “live” kon zien! Zo gebeuren er elke dag mooie dingen. Wat als een vrijwilliger met jou je levensboek komt maken, ook dat gebeurt. Dat is geen klein verhaal, maar een groot! Dank voor je bijdrage en mogelijkheid om daar weer even de aandacht op te vestigen Jacqueline! En vooral dank aan al die hartelijke vrijwilligers!